Amersfoort

De in Arnhem geboren David Ezechiël Cohen (1882-1943) volgde na het gymnasium een studie medicijnen aan de Universiteit van Amsterdam. In 1913 legde hij zijn artsexamen af en promoveerde op een proefschrift over oogheelkunde. Uiteindelijk specialiseerde Cohen zich in huid- en geslachtsziekten en opende hij twee praktijken in Amsterdam. Naast zijn werk als arts deed Cohen gedurende 25 jaar genealogisch onderzoek naar zijn familie. Hiervoor gebruikte hij onder andere archivalia van zijn grootvader van vaderskant, archiefstukken uit de gemeentelijke archieven van Amsterdam, Amersfoort, Arnhem en Nijmegen en archivalia van de familie Cohen Stuart. Het onderzoek resulteerde in een familiekroniek, die ook wel het Cohen's Boek wordt genoemd. De collectie dr. D.E. Cohen bestaat naast deze kroniek uit oorspronkelijke manuscripten van de hand van D.E. Cohen, stambomen, aktes, aantekeningen, kopieën en correspondentie met betrekking tot het genealogisch onderzoek. Ten slotte maken foto's (originelen en kopieën), paspoorten, een rijbewijs, kopieën van het trouwboekje en twee schilderijen deel uit van de collectie.

David Ezechiël Cohen (1882-1943) was born in Arnhem and after completing his pre-university education he studied medicine at the University of Amsterdam. In 1913 he sat his finals and obtained his doctorate with a thesis on ophthalmology. Cohen went on to specialise in skin diseases and sexually transmitted diseases and opened two practices in Amsterdam. Besides his work as a doctor, Cohen spent 25 years carrying out genealogical research into his family, using the archives of his paternal grandfather, records from the municipal archives of Amsterdam, Amersfoort, Arnhem and Nijmegen, and the archives of the Cohen Stuart family. His research led to a family chronicle which also became known as Cohen's Book. Besides this chronicle, Dr Cohen's collection consists of original manuscripts written by him, family trees, legal documents, notes, copies and correspondence related to his genealogical research. The collection also contains photographs (originals and copies), passports, a driving licence, copies of his marriage certificate and two paintings.

Mozes Monasch (1852-1915) werd in 1885 drie jaar na het behalen van zijn moree-titel aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium (NIS) in Amsterdam conrector van deze theologische opleiding. Deze functie verruilde hij in 1905 voor het ambt van opperrabbijn. Hij werd geïnstalleerd als opperrabbijn van de ressorten Drenthe en Utrecht. Naast zijn rabbinale werk publiceerde Monasch een aantal historische werken. Het archief van Mozes Monasch bestaat voornamelijk uit preken. Ook zijn er personalia en aantekeningen met betrekking tot onderzoek, lezingen en vergaderingen in het archief aanwezig.

In 1885, three years after receiving his moré diploma from the Amsterdam Rabbinical Seminary (NIS), Mozes Monasch (1852-1915) became vice-rector of the same theological programme. In 1905, he left this job to become chief rabbi, and was installed in the synagogue districts of Drenthe and Utrecht. In addition to his rabbinical work, Monasch published a number of historical works. The archive of Mozes Monasch consists largely of sermons, although it also includes personalia and notes relating to his research, lectures and meetings.

Joseph David Wijnkoop (1842-1910) werd meteen na het behalen van zijn moree-titel in 1870 rabbijn van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge in Amsterdam. Naast deze functie publiceerde hij een aantal werken over de Hebreeuwse taal en was hij vanaf 1901 privaatdocent Nieuw-Hebreeuws aan de Universiteit van Amsterdam. Ook vervulde Wijnkoop vanaf 1902 het ambt van opperrabbijn van het synagogaal ressort Utrecht. Twee jaar later moest Wijnkoop deze functie onder druk van J.H. Dünner opgeven. In het archief bevinden zich brieven, preken en aantekeningen uit de tijd dat hij rabbijn was in Amsterdam en opperrabbijn in Amersfoort. Ook zijn veel van zijn studies, recensies uit kranten en enkele handschriftelijke catalogi in het archief bewaard gebleven.

Immediately upon obtaining his moré diploma in 1870, Joseph David Wijnkoop (1842-1910) was appointed rabbi of the Dutch Israelite Main Synagogue in Amsterdam. In addition to this post, he published a number of works on Hebrew and was an unsalaried lecturer in New Hebrew at the University of Amsterdam from 1901. From 1902, Wijnkoop also held the position of chief rabbi for the synagogue district of Utrecht. Two years later, he was forced to give up this position under pressure from J.H. Dünner. The archive contains letters, sermons and notes from his time as rabbi in Amsterdam and chief rabbi in Amersfoort. Also preserved in the archive are many of his studies, newspaper reviews and several handwritten catalogues.