Nederland

Het Stripdocumentatiecentrum Nederland (SDCN) is een van de grootste openbare stripcollecties in Nederland. Het werd opgericht door Het Stripschap en de Universiteitsbibliotheek in 1970 en documenteert de geschiedenis van de strip in Nederland. De collectie bevat strips, striptijdschriften en krantenknipsels over strips en archieven van striptekenaars. Er is ook veel secundaire literatuur aanwezig, evenals originele tekeningen. Daaronder bijna alle Dick Bos-verhalen door Alfred Mazure (MAZ) en tekeningen van diverse andere bekende striptekenaars.

The Stripdocumentatiecentrum Nederland (SDCN, Netherlands Comics Documentation Centre) is one of the largest public comics collections in the Netherlands. Founded in 1970 by the Dutch organization of comic book fans Het Stripschap and the Library of the University of Amsterdam, the SDCN documents the history of comics in the Netherlands. The collection includes comic books, comics periodicals and newspaper clippings on comics and archives of comics artists. There’s an abundance of secondary sources, as well as original drawings, including almost all Dick Bos comics by Alfred Mazure (MAZ), and drawings by several other major comics artists.

Het Stripschap is een vereniging die de kennis van en de waardering voor de strip in het algemeen en de Nederlandse strip in het bijzonder wil bevorderen. Het archief bevat correspondentie en andere documenten die de weerslag vormen van de activiteiten van deze vereniging.

Het Stripschap is a society that tries to stimulate the appreciation for and the knowledge of the comic in general and especially the Dutch comic. This archive contains correspondence and documents about the history of the society.

Karel Suyling (1926-2014) was grafisch ontwerper en is vooral bekend geworden van de reclamecampagnes die hij zeventien jaar lang voor Citroën vormgaf. De oudste archiefstukken dateren uit de jaren direct nadat Karel Suyling zich in 1949 vestigde als freelance ontwerper. Citroën was een belangrijke opdrachtgever van Suyling in de periode 1954-1972. Het archief bevat dan ook veel advertenties en affiches die hij voor Citroën heeft ontworpen. Tevens zijn 3D objecten opgenomen in het archief, waaronder een mascotte in de vorm van een eend voor Citroën en verschillende industriële modellen van medische meetapparaten voor de opdrachtgever Kipp & zonen BV.

Het archief bevat daarnaast ook een deelarchief met door Karel Suyling verzameld werk van zijn vriend en ontwerper Charles Jongejans (1918-1995). Deze verzameling bestaat voornamelijk uit industriële ontwerpopdrachten van de periode rond 1960.

Karel Suyling (1926-2014) was a graphic designer who is mostly known for the advertising campaigns he designed for Citroën for seventeen years. The oldest archival documents date from the years immediately after Karel Suyling started out as a freelance designer, in 1949. Citroën was a major client of Suyling in the years 1954-1972. The archive as a result contains numerous advertisements and posters he designed for Citroën. The archive also includes 3D objects, such as a mascot in the shape of a duck for Citroën (the 2CV car is popularly known as ‘ugly duckling’ in Dutch) and several industrial models of medical measuring instruments commissioned by Kipp & Zonen BV.

In addition, the archive also comprises a sub-fonds with work which Karel Suyling collected of his friend and fellow designer Charles Jongejans (1918-1995). This latter collection mainly consists of industrial design commissions dating from the period around 1960.

De Swing Papa’s was een Nederlands amateur-jazzorkest dat actief was in de jaren 1935-1943. Het orkest werd opgericht door drummer Iwan Poustochkine. De band trad regelmatig op in Nederland en enkele keren in het buitenland op jazz-concoursen. De vaste bezetting wisselde in de loop der jaren en er waren vaak invallers of extra leden. Door de Duitse bezetting vanaf 1940 werd het steeds moeilijker om muziek te maken en vanaf 1943 was dit praktisch onmogelijk waardoor het orkest stopte met optreden. Het archief bestaat voornamelijk uit correspondentie uit de periode 1935-1941 die een duidelijk beeld geeft van de activiteiten van het orkest.

Founded by drummer Iwan Poustochkine, the Dutch amateur jazz orchestra The Swing Papa’s was active in the years 1935-1943. The band regularly performed in the Netherlands and occasionally took part in jazz competitions abroad. The regular line-up changed in the course of the years, with the band often taking stand-in musicians or extra members on board. The German occupation in 1940 made it increasingly difficult to play music, becoming all but impossible from 1943, so that the band stopped performing. The archive, which mainly consists of correspondence covering the years 1935-1941, provides a clear illustration of the orchestra’s activities.

De stichting Tarboet hield zich vooral bezig met het organiseren van cursussen Ivriet, het houden van seminars Ivriet en het organiseren van speciale bijeenkomsten ter bevordering van de kennis van Ivriet en de joodse alsmede de Israëlische cultuur.

The Tarboet foundation was mainly concerned with organising courses in modern Hebrew, organising seminars on Ivrit as well as special meetings to promote the knowledge of modern Hebrew and Jewish as well as Israeli culture.

De grafisch ontwerper Otto Treumann (Fürth, Duitsland 1919 – Weesp 2001) kwam uit een liberaal-joods gezin. In 1935 vluchtte hij voor de nazi's. Hij ging lessen volgen aan de Amsterdamse Grafische School en later aan de Nieuwe Kunstschool bij Hajo Rose, waar hij door de Bauhaus-principes beïnvloed werd. Tijdens de oorlog maakte hij illegaal drukwerk, waardoor hij het drukkersvak goed onder de knie kreeg. In 1945 begon Treumann voor zichzelf. Hij ontwierp onder meer affiches voor de Bond van Nederlandse Architecten, omslagontwerpen voor het tijdschrift Rayon Revue en herdenkingszegels voor de PTT. Ook heeft hij veel ontworpen voor joodse organisaties en voor de Israëlische luchtvaartmaatschappij El Al. Daarnaast was hij voorzitter van de Gebonden Kunsten federatie (GKf).

The graphic designer Otto Treumann (Fürth, Germany 1919 – Weesp 2001) came from a liberal Jewish family. In 1935, he fled from the Nazis. He started taking classes at the Amsterdamse Grafische School and later at the Nieuwe Kunstschool with Hajo Rose, where he was influenced by the Bauhaus principles. During the war, he created illegal printings, giving him good skills in the printing profession. In 1945, Treumann started his own business. Among much else, he designed posters for the Bond van Nederlandse Architecten (Association of Dutch Architects), front covers for the magazine Rayon Revue, memorial stamps for the Dutch postal service. He also made many of designs for Jewish organisations and for the Israeli airline company El Al. In addition, he was chairman of the Gebonden Kunsten Federatie (Federation of Applied Arts) (GKf).

Unitas Studiosorum Amstelodamensium werd in 1911 opgericht. Deze studentengezelligheidsvereniging beschouwde zich als de opvolger van de Amsterdamsche Studenten Bond (A.S.B.), die in 1901 ophield te bestaan. Omdat men er geen fysieke ontgroening kende, gold U.S.A. als een moderne vereniging. U.S.A. had een gemengd karakter, een lage contributie en een informele sfeer. Na een bloeitijd vanaf 1925 ging het na 1967 snel bergafwaarts. In 1976 was er een succesvolle doorstart. Het archief is onvolledig. Uit de periode 1950-1967 ontbreekt veel. Naast de gebruikelijke correspondentie met zuster- en andere verenigingen, eigen leden, leveranciers, universiteit en gemeente zijn er financiële stukken, merendeels uit de periode 1930-1940. Interessant – hoewel incompleet – zijn de notulen van senaatsvergaderingen en algemene vergaderingen. Daarnaast zijn er foto's, almanakken en periodieken.

Unitas Studiosorum Amstelodamensium was founded in 1911. This student union focused mainly on companionship and considered itself the successor of the Amsterdamsche Studenten Bond, the Amsterdam student association, which ceased to exist in 1901. Since there was no physical rag day Unitas Studiosorum Amstelodamensium is considered to be a modern student union. USA had mixed characteristics, a low membership fee and an informal atmosphere. After flourishing from 1925 onwards it lost its appeal after 1967. It started up again with success in 1976. Unfortunately, the collection is rather incomplete. Much is missing, in particular from the period 1950-1967. In addition to the usual correspondence with other student unions, with their own members, suppliers, the university and the municipality, there are financial documents, mostly from the period 1930-1940. Quite interesting, although incomplete, are the minutes of the meetings of the senate and of other meetings. The collection also contains photographs, almanacs and periodicals.

Archief van een vereniging die zich ten doel stelde de kennis van haar leden – aankomende boekhandelaren werkzaam in Amsterdam – betreffende hun vak en aanverwante vakken, met name de letterkunde, te vergroten. Dit gebeurde door het houden van wekelijkse lezingen, het bijeenbrengen van een bibliotheek en het laten circuleren van boeken en tijdschriften. Het archief bevat reglementen, bibliotheekcatalogi, uittreksels van jaarverslagen, notulen, portretten, manuscripten en correspondentie.

The archive of an association of prospective book traders working in Amsterdam. The aim of the association was to increase the knowledge of its members of their trade and related professions, in particular literature. As such, the association organized weekly lectures, it distributed books and periodicals and founded a library. The archive contains the rules and regulations, library catalogues, excerpts of annual reports, minutes, portraits, manuscripts and correspondence.

Fragmenten van het bestuursarchief van de Vereniging van Christelijke Uitgevers.

The records of the association of Christian Publishers.

De collectie van de Vereniging van Leraren in het Schoonschrijven bestaat voornamelijk uit gedrukte werken met betrekking tot de kalligrafie en de schrijfkunst in het algemeen.

The collection of the Vereniging van Leraren in het Schoonschrijven (society of calligraphy teachers) mainly consists of printed works on the subject of calligraphy and the art of writing in general.

Het bestuursarchief van de Vereniging van Muziekhandelaren en -uitgevers in Nederland, de brancheorganisatie die opkomt voor de belangen van verkopers en uitgevers van bladmuziek en van handelaren in muziekrechten. Het archief is verre van compleet, vooral voor de periode vóór 1970.

The board archive of the trade organisation Vereniging van Muziekhandelaren en -uitgevers in Nederland (Dutch association of music dealers and publishers) is far from complete. The period prior to 1970 especially is underrepresented.

Bestuursarchief van de Vereniging van Vertegenwoordigers in het Uitgeversbedrijf tussen 1964 en 1985.

Records of the association of agents in the publishing business from 1964 to 1985.

De componist Matthijs Vermeulen (1888-1967), geboren Van der Meulen, is de auteur van symfonieën (zeven), kamermuziek, liederen en enkele boeken over muziek en filosofie. Hij was daarnaast criticus en essayist. In 1921 vestigde Vermeulen zich met vrouw en kinderen in Frankrijk. Hij voorzag in zijn levensonderhoud door het schrijven van artikelen voor het Soerabaiasch Handelsblad. Tijdens de oorlog verloor Vermeulen zijn vrouw en zoon Josquin. In 1946 keerde hij terug naar Nederland en werd recensent bij De Groene Amsterdammer. Hij hertrouwde met Thea Diepenbrock. Sindsdien componeerde hij nog twee liederen, het Strijkkwartet en de Zesde en Zevende Symfonie. Hij overleed op 26 juli 1967 in Laren.

The composer Matthijs Vermeulen (1888-1967), né Van der Meulen, is the author of symphonies (seven), instrumental and vocal chamber music and books about music and philosophy. He was also a renowned music critic and essayist. In 1921 Vermeulen settled in France with his wife and children sustaining his livelihood through writing articles for the Soerabaiasch Handelsblad, a Dutch East-Indies daily. During the war Vermeulen lost both his wife and his son Josquin. In 1946 he returned to the Netherlands and became a music critic for De Groene Amsterdammer. He remarried with Thea Diepenbrock. Since then he composed two more songs, the String Quartet and the Sixth and Seventh Symphonies. Matthijs Vermeulen died on July 26, 1967 in Laren.

Het Vrij Dispuutgezelschap V.I.V.A.T. werd in 1908 opgericht als dispuut van het Amsterdamsch Studenten Corps (nu A.S.C./A.V.S.V.). Dit dispuut levert traditioneel veel roeiers aan Nereus. Zoals verschillende disputen kreeg V.I.V.A.T. het in de jaren zeventig moeilijk, maar het maakte in 1977 een succesvolle doorstart. Het archief, dat redelijk compleet is, bevat financiële stukken uit de periode 1907-1983 en correspondentie uit de periode 1907-1983. Verder zijn er verslagen, notulenboeken, presentielijsten en dergelijke. Ook 410 foto's maken er deel van uit.

V.I.V.A.T., the Free Debating Society, was founded in 1908 as the debating society of the Amsterdamsch Studenten Corps, the Amsterdam Student Union, nowadays A.S.C./A.V.S.V. This debating society traditionally supplies Nereus with many rowers. As for other debating societies the nineteen seventies were a difficult period for V.I.V.A.T. but in 1977 it started up again with success. The collection consists of archival material and is reasonably complete. It contains financial documents and correspondence during the period 1907-1983. Besides this, there are reports, minute books, membership lists and similar documents. The collection includes 410 photographs.

De collectie Geschiedenis van de Voeding van de Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam bevat naast vrijwel alle belangrijke Nederlandse kookboeken uit het verleden, een selectie van buitenlandse kookboeken, boeken over diëten, voedingsleer, huishoudkunde, tafelversiering, etiquette en talloze andere onderwerpen. In de Collectie Geschiedenis van de Voeding is een aantal deelcollecties ondergebracht waaronder de Bibliotheek van het Voorlichtingsbureau voor de Voeding, de Collectie Culinair Museum Amersfoort, de Collectie Heyting, en de collecties Johannes van Dam en Witteveen/Cuperus (deels), die beide deel uitmaken van de Gastronomische Bibliotheek. De collectie Geschiedenis van de Voeding biedt een unieke mogelijkheid om onderzoek te doen naar alle vragen op het gebied van de geschiedenis van eten en drinken.

The "Collectie Geschiedenis van de Voeding" (History of Food Collection) at the Special Collections of the University of Amsterdam contains almost all the important Dutch historical cookery books, a selection of foreign cookery books, books about diets, about dietary studies, home economics, table setting, etiquette and numerous other subjects on food and drink. The collection includes several subcollections: the Library of the Netherlands Bureau for Food and Nutrition Education, the "Collectie Culinair Museum Amersfoort" and a part of the "Gastronomische Bibliotheek" (Gastronomic Library). The History of Food Collection offers a unique possibility to research all aspects of the history of food and drink.

Het archief omvat het hele wetenschappelijke oeuvre van de doopsgezinde predikant Sjouke Voolstra (1942-2004). Hij was een internationaal gewaardeerd kerkhistoricus en professor aan het Doopsgezind Seminarium en de Universiteit van Amsterdam. Het archief is van belang voor geïnteresseerden in de doopsgezinde theologie, kerkgeschiedenis en het onderwijs van deze disciplines in de tweede helft van de twintigste eeuw. Het geeft gedetailleerde informatie over de werkzaamheden van Voolstra als hoogleraar en zijn talrijke nevenfuncties.

Het Voorlichtingsbureau voor de Voeding, in 2000 opgegaan in de Stichting Voedingscentrum Nederland, is een instelling die gefinancierd wordt door de Nederlandse overheid om consumenten wetenschappelijk verantwoorde informatie te geven over gezonde voeding en voedselveiligheid. De bibliotheek van het Voorlichtingsbureau voor de Voeding schonk in 1996 een deel van haar collectie aan de Universiteitsbibliotheek. De collectie bevat Nederlandse en buitenlandse gedrukte kookboeken uit de periode 1781-1987, enkele afleveringen van tijdschriften, handschriften met recepten en enkele boeken over de geschiedenis van de kookkunst. De collectie biedt inzicht in veranderingen in de bereidingswijze van voedsel in de negentiende en twintigste eeuw.

The Netherlands Bureau for Food and Nutrition Education (Voorlichtingsbureau voor de Voeding), incorporated in the Netherlands Nutrition Centre since 2000, is an independent organisation, funded by the Dutch government, to provide information on dietary health and food safety. In 1996 the Bureau donated part of its library to the Library of the University of Amsterdam. The collection includes 19th and 20th century cookery books printed in the Netherlands and abroad, and some manuscripts on food and cookery. The collection enables research into the history of food in the Netherlands.

Karel Hendrik Voous (1920–2002) was een vooraanstaand ornitholoog en natuurbeschermer. In 1947–1964 was hij conservator van de Vogelafdeling van het Zoölogisch Museum te Amsterdam. Dankzij hem verdubbelde de collectie en veranderde de afdeling van een bescheiden, vooral educatief museum met hoofdzakelijk opgezette vogels tot een belangrijk internationaal georiënteerd onderzoeksinstituut. Ook was Voous buitengewoon hoogleraar in de zoögeografie (1955–1963) en vervolgens gewoon hoogleraar dierkunde (1964–1975) aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Het archief bevat correspondentie, reisdagboeken, manuscripten en fotoalbums. Een substantieel onderdeel bestaat uit het manuscript en typoscript van het door Voous geschreven boek In de ban van vogels. Geschiedenis van de beoefening van de ornithologie in Nederland in de twintigste eeuw uit 1995.

Karel Hendrik Voous (1920–2002) was a leading ornithologist and nature conservationist. Between 1947–1964 he was curator of the Bird Department of the Zoological Museum Amsterdam. The collection doubled thanks to his efforts, while he also transformed the department from a modest, mainly educational museum primarily rich in stuffed birds into a major internationally oriented research institute. Voous was also endowed professor of zoogeography (1955–1963), later full professor of zoology (1964–1975), at the Vrije Universiteit Amsterdam. The archive contains correspondence, travel diaries, manuscripts and photo albums. A substantial part of the archive consists of the manuscript and typescript of Voous’ In de ban van vogels. Geschiedenis van de beoefening van de ornithologie in Nederland in de twintigste eeuw, his history of the practice of ornithology in the Netherlands in the twentieth century, which was published in 1995.

Deze kleine collectie van 147 gedrukte oudere kaarten heeft betrekking op Nederland. Hij maakte deel uit van de bibliotheek van het Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (VROM) in Den Haag.

This small collection of 147 early printed maps concerns the territory of the Netherlands. They were part of the library of the Ministry of Housing, Planning and Environment (VROM) in The Hague.

Lion Wagenaar werd in 1855 in Amsterdam geboren. Als zeer begaafde student sloot Wagenaar zijn opleiding aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium, onder leiding van rector dr. Joseph Dünner, af met de graad van moree. Op 25-jarige leeftijd werd Wagenaar conrector bij het Seminarium, maar koos na zes jaar toch voor een pastoraal-halachische baan als opperrabbijn van het synagogaal ressort Friesland en daarna van Gelderland. De jaren als opperrabbijn beïnvloedden Wagenaars ideeën over goed godsdienstonderwijs. In 1918 keerde hij terug naar het Nederlands-Israëlitisch Seminarium, ditmaal in de functie van rector, die hij tot zijn dood in 1930 zou vervullen. Het archief bevat naast enkele ingekomen brieven voornamelijk schriften en losse bladen met (theologische) aantekeningen.

Lion Wagenaar was born in Amsterdam in 1855. A gifted student, Wagenaar concluded his studies with a moré diploma from the Amsterdam Rabbinical Seminary, which was headed by Rector Joseph Dünner. Wagenaar was appointed vice-rector of the seminary at the age of 25, but after six years, opted for a pastoral Halakhic job as chief rabbi for the synagogue district of Friesland, and later for Gelderland. His years as chief rabbi influenced his ideas about good religious education. He returned to the Amsterdam Rabbinical Seminary in 1918, this time as rector, a position he held until his death in 1930. In addition to several incoming letters, the archive consists largely of notebooks and individual sheets of theological and other notes.

De collectie bestaat uit stukken afkomstig van of met betrekking tot de dichter, schrijver, journalist en vertaler Johan Willem Frederik Werumeus Buning (1891-1958). De stukken stammen met name uit zijn Amsterdamse jaren en zijn door hem geschonken aan, dan wel verzameld door, zijn vriendin Miep (Jacomina Jacoba Berendina) van 't Hoff-Kools (1893-1945). Het betreft manuscripten, typoscripten en publicaties van literair werk, artikelen en kookboeken. De collectie bevat verder correspondentie, foto's en opdrachtexemplaren van publicaties. Met latere aanvullingen.

This collection contains material by or about the poet, author, journalist and translator Johan Willem Frederik Werumeus Buning (1891-1958). Most of the material dates from the period he lived in Amsterdam and was given to or collected by his girl-friend, Miep van 't Hoff-Kools. The collection consists of manuscripts, typescripts, literary publications, articles and cookery books. Besides this, there is correspondence, there are photographs and there are copies of dedicated publications. Since the donation of the collection to the Special Collections in 2005, material has been added to the collection.

Joseph David Wijnkoop (1842-1910) werd meteen na het behalen van zijn moree-titel in 1870 rabbijn van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge in Amsterdam. Naast deze functie publiceerde hij een aantal werken over de Hebreeuwse taal en was hij vanaf 1901 privaatdocent Nieuw-Hebreeuws aan de Universiteit van Amsterdam. Ook vervulde Wijnkoop vanaf 1902 het ambt van opperrabbijn van het synagogaal ressort Utrecht. Twee jaar later moest Wijnkoop deze functie onder druk van J.H. Dünner opgeven. In het archief bevinden zich brieven, preken en aantekeningen uit de tijd dat hij rabbijn was in Amsterdam en opperrabbijn in Amersfoort. Ook zijn veel van zijn studies, recensies uit kranten en enkele handschriftelijke catalogi in het archief bewaard gebleven.

Immediately upon obtaining his moré diploma in 1870, Joseph David Wijnkoop (1842-1910) was appointed rabbi of the Dutch Israelite Main Synagogue in Amsterdam. In addition to this post, he published a number of works on Hebrew and was an unsalaried lecturer in New Hebrew at the University of Amsterdam from 1901. From 1902, Wijnkoop also held the position of chief rabbi for the synagogue district of Utrecht. Two years later, he was forced to give up this position under pressure from J.H. Dünner. The archive contains letters, sermons and notes from his time as rabbi in Amsterdam and chief rabbi in Amersfoort. Also preserved in the archive are many of his studies, newspaper reviews and several handwritten catalogues.

De collectie bestaat uit - vooral: handschriftelijk - materiaal van en met betrekking tot Henry Raymund Wildermuth. Deze Engelsman is in Nederland werkzaam geweest als vertaler Nederlands-Engels en Engels-Nederlands. Naast correspondentie, onder meer met auteurs als P.C. Boutens, Lodewijk van Deyssel en Felix Timmermans, zijn manuscripten aanwezig van Wildermuths eigen literaire werk en van zijn vertalingen van andermans werk.

This collection mainly consists of handwritten material by or about Henry Raymund Wildermuth. Wildermuth was an Englishman who worked as a translator of Dutch texts into English and vice versa. Besides correspondence with authors, such as P.C. Boutens, Lodewijk van Deyssel and Felix Timmermans, the collection also contains manuscripts of Wildermuth's own literary work and his translations.

Benno Wissing (1923-2008) werkte als schilder, tekenaar, decorontwerper en graficus maar koos er uiteindelijk voor zich toe te leggen op het ontwerpvak. Hij vond de beeldende kunst te geïsoleerd en was van mening dat je als ontwerper meer voor de samenleving kon betekenen. Veel van zijn opdrachtgevers kwamen uit de (Rotterdamse) culturele sector. In 1963 was Wissing betrokken bij de oprichting van Total Design. In 1978 vertrok hij naar de USA en bleef ontwerpen. Het grootste deel van het archief bestaat uit bewijsexemplaren (klein drukwerk, boeken en affiches). Daarnaast zijn er schetsen en correspondentiestukken. Opvallend is de grote hoeveelheid beeldmateriaal, met name dia’s.

Benno Wissing (1923-2008) worked as a painter, draughtsman, set designer and graphic artist but eventually decided to devote himself to the design profession. To him, the visual arts were too detached from society. He believed he could make a greater contribution as a designer. Many of his clients came from the culture sector, especially from Rotterdam. Wissing was one of the founders of Total Design in 1963. He left for the USA in 1978, where he continued to work as a designer. The greater part of his archive consists of author’s copies (small printed matter, books and posters). In addition the archive contains sketches and items of correspondence. Another remarkable feature of the archive is the substantial amount of visual material, especially slides.

Doopsgezind predikante, beroepen in de gemeenten Terherne-Akkrum (1954-1966), Franeker-Witmarsum (1966-1968) en, na haar huwelijk en emeritaat (1968), actief in de zeven doopsgezinde gemeenten van Mid-Fryslân (Akkrum, Aldeboarn, Grou, Jirnsum, Poppenwier, Terherne en Wergea, 1968-1993). Betreft ongeveer 350 preekschriften en vier schriften met persoonlijke aantekeningen ter voorbereiding op de dienst. De collectie biedt een compleet overzicht van de preken van een vrouwelijke doopsgezinde predikante uit de tweede helft van de twintigste eeuw.

Johanna Woudstra was a female Mennonite preacher called as minister to Terherne-Akkrum (1954-1966) and Franeker-Witmarsum (1966-1968). After her marriage and the end of her career she was active in seven Mennonite parishes in central Friesland (Akkrum, Aldeboarn, Grou, Jirnsum, Poppenwier, Terherne en Wergea). The collection comprises about 350 sermons written in exercise books and four writing pads full of personal notes made in preparation of the services. The collection offers a complete overview of the sermons of a female preacher in the second half of the twentieth century.

Carel Lambertus Wurfbain werd in 1837 te Amsterdam geboren en studeerde daar en in Leiden vanaf 1855 medicijnen. In 1862 promoveerde hij tot doctor in de medicijnen en in 1863 tot doctor in de chirurgie en verloskunde. Hij vestigde zich als medicus in Amsterdam waar hij aan het Buitengasthuis verbonden was. In 1870 werd hij privaat-docent aan het Athenaeum Illustre, de voorloper van de Universiteit van Amsterdam, en in 1873 hoogleraar. De collectie bestaat uit ca. 1200 banden en geeft een goed beeld van de 19e-eeuwse geneeskunde, gezien door de ogen van een vooraanstaand beoefenaar. Wurfbain maakte studiereizen en bezocht congressen, en kocht voortdurend boeken over de nieuwste ontwikkelingen in een periode waarin de geneeskunst grote ontwikkelingen doormaakte. Voor het bestuderen van de receptie van die ontwikkelingen is de collectie van groot belang.

Carel Lambertus Wurfbain was born in Amsterdam in 1837. From 1855 he studied medicine in Amsterdam and in Leiden. In 1862 he received his doctorate in medicine. This was followed by a doctorate in surgery and obstetrics in 1863. He established himself as a doctor in Amsterdam where he worked at the Buitengasthuis, one of the hospitals in Amsterdam. In 1870 he became a teacher at the Athenaeum Illustre, the predecessor of the University of Amsterdam, where he became a professor in 1873. The collection consists of about 1200 publications and gives a good impression of 19th century medicine from the point of view of a leading practitioner. Wurfbain made educational trips and visited medical conferences and continually bought books about the latest developments in medicine in a period of history in which this field of science developed rapidly. The collection is of major importance for studying the reception of those developments.

De collectie bevat materiaal van vele verschillende zionistische verenigingen van voor de Tweede Wereldoorlog. In de collectie zijn onder andere voorlichtingsmateriaal, uitnodigingen voor vergaderingen, nota's, almanakken en zegelboekjes opgenomen.

The Zionist Associations collection compiled by the Bibliotheca Rosenthaliana, contains material from many different Zionist associations from before the Second World War. The collection includes informational materials, invitations to meetings, accounts, almanacs and stamp booklets.

Jacob Zwarts (1899-1943) groeide op in Utrecht in een orthodox-joods gezin. Al jong was hij geïnteresseerd in de joodse geschiedenis. Hij werd opgeleid tot godsdienstonderwijzer en archiefambtenaar. Later studeerde hij kunstgeschiedenis, waarin hij in 1935 promoveerde. Vanaf 1906 verschenen met grote regelmaat artikelen van Zwarts in joodse tijdschriften. Hij hield lezingen en publiceerde diverse werken, waaronder 'Hoofdstukken uit de geschiedenis der Joden in Nederland'. Aan zijn onderzoek naar de geschiedenis van de joden in Nederland kwam in 1942 abrupt een einde toen Zwarts op transport werd gesteld naar Auschwitz. Het archief bestaat uit knipsels, correspondentie, aantekeningen en vele door Zwarts ten behoeve van zijn onderzoek verzamelde afbeeldingen. Ook maken enkele gedeelten van manuscripten en een ongepubliceerd manuscript over de joodse studenten van de Utrechtse Hogeschool deel uit van het archief.

Jacob (Jacobus, Jac.) Zwarts (1899-1943) grew up in Utrecht in an Orthodox Jewish family. Already at an early age, he took an interest in Jewish history, and he trained as a teacher of religion and archivist. He later studied art history and received his doctorate in 1935. Articles by Zwarts began to appear in Jewish journals with great regularity from 1906 onwards. He gave lectures and published various works, including 'Hoofdstukken uit de geschiedenis der Joden in Nederland'. His research on the history of Dutch Jews came to an abrupt end in 1942, when he was transported to Auschwitz. The archive consists of cuttings, correspondence, notes and many illustrations collected by Zwarts for research purposes. The archive also contains several parts of manuscripts and an unpublished manuscript on Jewish students at the Utrechtse Hogeschool.