Rabbis

Jacob Mozes Content werd in 1819 in Amsterdam geboren. Hij behaalde zijn moree-diploma aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium (NIS) in Amsterdam. Na een studie in het buitenland bekleedde hij vele functies in de joodse gemeenschap van Amsterdam. Hij was docent aan het Seminarium en een geliefd rabbijn van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge. Toen het opperrabbinaat vacant was, vervulde hij de functie van 'dajan' van Amsterdam. Hij overleed op tachtigjarige leeftijd en werd begraven in Muiderberg. Het archief bevat vooral officiële documenten betreffende zijn opleiding en enkele ingekomen brieven.

Jacob Mozes Content was born in Amsterdam in 1819. He obtained his moré diploma from the Amsterdam Rabbinical Seminary (NIS) in Amsterdam. After studying abroad, he held many positions in the Jewish congregation of Amsterdam. He taught at the Seminary and was a much-loved rabbi of the Dutch Israelite Main Synagogue. When the post of chief rabbi became vacant, he held the position of dajan of Amsterdam. He died at the age of 80 and was buried in Muiderberg. The archive consists largely of official documents relating to his education, in addition to several incoming letters.

Het archief van de Dordrechtse rabbijn Samuel Dasberg omvat elf schriften, met teksten van preken, voordrachten en een exegese op het bijbelboek Jesaja.

The archive of the Dordrecht rabbi Samuel Dasberg contains eleven notebooks, with texts of sermons, lectures and an exegesis on the Bible book Isaiah.

De in Krakow geboren Joseph Hirsch Dünner (1833-1911) werd in 1863 benoemd tot rector van het Nederlands-Israëlitisch Seminarium. Gedurende de periode dat Dünner deze functie bekleedde voerde hij in het spoor van de Duitse neo-orthodoxie belangrijke hervormingen door. Naast het religieuze onderwijs werden studenten verplicht ook onderwijs te volgen aan het gymnasium en de universiteit. In 1874 werd Dünner benoemd tot opperrabbijn van het synagogaal ressort Noord-Holland met als belangrijkste gemeente de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge in Amsterdam. Deze functie vervulde hij tot zijn dood. Dünners archief bestaat voor het overgrote deel uit ingekomen brieven.

Born in Krakow, Joseph Hirsch Dünner (1833-1911) was appointed rector of the Amsterdam Rabbinical Seminary in 1863. During the time that he held this post, he carried out major reforms in line with German neo-Orthodoxy. In addition to religious education, students were obliged to study at the gymnasium and university. In 1874, Dünner was appointed chief rabbi for the synagogue district of North Holland, whose most important congregation was the Dutch Israelite Main Synagogue in Amsterdam. He held this post until his death. Dünner's archive consists largely of incoming correspondence.

Jacob Fränkel werd in 1814 geboren in het Poolse Karlino (Korlin, Pomerania). Na een opleiding tot rabbijn én een academische opleiding werd hij in 1853 geïnstalleerd als opperrabbijn van het synagogaal ressort Overijssel. De benoemingsprocedure was al in 1849 aangevangen. De lange duur van de procedure werd veroorzaakt door twijfels aan de geldigheid van zijn rabbinale diploma en aan zijn orthodoxie. Hij werd in 1876 tevens benoemd tot opperrabbijn van het ressort Noord-Brabant. Beide functies vervulde Fränkel tot zijn dood in 1882. Het archief van Jacob Fränkel omvat de periode vanaf de afronding van het gymnasium tot zijn dood. Het materiaal bestaat onder andere uit studiemateriaal, preken, correspondentie en artikelen. Het archief bevat een omvangrijk dossier over Fränkels benoeming tot opperrabbijn van Overijssel.

Jacob Fränkel was born in 1814 in Karlino, Poland (Korlin, Pomerania). After qualifying as a rabbi and earning a university degree, he was installed as chief rabbi for the synagogue district of Overijssel in 1853. The appointment procedure, which had been initiated in 1849, was hampered by doubts about the validity of his rabbinical diploma and his orthodoxy. In 1876, he was also appointed as chief rabbi for the synagogue district of North Brabant. Fränkel held both positions until his death in 1882. The archive of Jacob Fränkel covers the period from the completion of his gymnasium education until his death. It includes study material, sermons, correspondence and articles. The archive also contains an extensive file on Fränkel's appointment as chief rabbi of Overijssel.

Jeremia Samuel Hillesum werd in 1820 in Amsterdam geboren. Na het behalen van zijn moree-titel werd Hillesum in 1849 rabbijn van de synagoge in Meppel. Vier jaar later kreeg het ressort Drenthe in de persoon van Hillesum voor het eerst een eigen opperrabbijn. In 1862 werd hij tevens opperrabijn van het ressort Groningen, in 1880 en 1883 ook van Gelderland en Overijssel. Tot aan zijn dood in 1888 bleef Hillesum opperrabbijn van de vier ressorten. Het archief bevat persoonlijke archivalia en preken. Dit archief maakt slechts een klein deel uit van de preken die Hillesum moet hebben geschreven tijdens zijn lange loopbaan als opperrabbijn.

Jeremia Samuel Hillesum was born in Amsterdam in 1820. After obtaining his moré diploma, Hillesum became rabbi of the synagogue in Meppel in 1849. Four years later, he was appointed the first chief rabbi for the synagogue district of Drenthe. In 1862, he also became chief rabbi for the synagogue district of Groningen and later for Gelderland and Overijssel in 1880 and 1883, respectively. Hillesum remained chief rabbi of these four districts until his death in 1888. The archive contains personal archivalia and sermons. This archive constitutes only a small portion of the sermons that Hillesum must have written during his long career as chief rabbi.

Tobias Lewenstein werd in 1864 in Paramaribo geboren als zoon van de eerste Surinaamse opperrabbijn. Na het overlijden van zijn vader in datzelfde jaar keerde het gezin terug naar Nederland. Zijn rabbijnentitel behaalde Lewenstein aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium in Amsterdam waarna hij respectievelijk de functie van opperrabbijn in Friesland, Den Haag, Denemarken en Zürich vervulde. Het archief bestaat uit ingekomen brieven gericht aan Tobias Lewenstein in zijn functie van opperrabbijn van Den Haag.

Tobias Lewenstein was born in Paramaribo in 1864, the son of the first Surinamese chief rabbi. Following the death of his father in the same year, the family returned to the Netherlands. After qualifying as a rabbi at the Amsterdam Rabbinical Seminary, Lewenstein successively held the posts of chief rabbi in Friesland, The Hague, Denmark and Zürich. The archive comprises incoming letters addressed to Tobias Lewenstein in his position as chief rabbi of The Hague.

Mozes Monasch (1852-1915) werd in 1885 drie jaar na het behalen van zijn moree-titel aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium (NIS) in Amsterdam conrector van deze theologische opleiding. Deze functie verruilde hij in 1905 voor het ambt van opperrabbijn. Hij werd geïnstalleerd als opperrabbijn van de ressorten Drenthe en Utrecht. Naast zijn rabbinale werk publiceerde Monasch een aantal historische werken. Het archief van Mozes Monasch bestaat voornamelijk uit preken. Ook zijn er personalia en aantekeningen met betrekking tot onderzoek, lezingen en vergaderingen in het archief aanwezig.

In 1885, three years after receiving his moré diploma from the Amsterdam Rabbinical Seminary (NIS), Mozes Monasch (1852-1915) became vice-rector of the same theological programme. In 1905, he left this job to become chief rabbi, and was installed in the synagogue districts of Drenthe and Utrecht. In addition to his rabbinical work, Monasch published a number of historical works. The archive of Mozes Monasch consists largely of sermons, although it also includes personalia and notes relating to his research, lectures and meetings.

Simon Philip de Vries (Neede 1870 - Bergen Belsen 1944) behaalde de hoogste graad van godsdienstleraar aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium. Een jaar later werd hij aangenomen als leraar, hoofdonderwijzer en secretaris van de joodse gemeente in Haarlem. Toen De Vries in dat jaar alsnog zijn titel van rabbijn wist te behalen werd hij ook rabbijn van deze joodse gemeente. In 1927 en 1932 werden de artikelen die De Vries in 'De Oprechte Haarlemsche Courant' had gepubliceerd, uitgegeven onder de titel 'Joodsche riten en symbolen'. Het zou het meest bekende en gelezen werk van De Vries worden. Het handschriftelijke materiaal in het archief bestaat uit preken, toespraken, lezingen, exegese en aantekeningen over Hebreeuwse grammatica. Het gedrukte materiaal bestaat uit De Vries' artikelen die in 'De Oprechte Haarlemsche Courant' zijn verschenen.

Simon Philip de Vries (Neede 1870 - Bergen Belsen 1944) obtained the highest qualification of teacher of religion at the Amsterdam Rabbinical Seminary. One year later, he was employed as teacher, headmaster and secretary of the Jewish congregation in Haarlem. In the same year, De Vries was awarded the degree of rabbi and became rabbi of the congregation. Articles published by De Vries in 'De Oprechte Haarlemsche Courant' appeared under the title 'Jewish rites and symbols' in 1927 and 1932. This was to become De Vries's best-known and most widely read work. The handwritten material in the archive comprises sermons, addresses, lectures, exegeses and notes on Hebrew grammar. The printed material is made up of De Vries's articles that appeared in 'De Oprechte Haarlemsche Courant'.

Lion Wagenaar werd in 1855 in Amsterdam geboren. Als zeer begaafde student sloot Wagenaar zijn opleiding aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium, onder leiding van rector dr. Joseph Dünner, af met de graad van moree. Op 25-jarige leeftijd werd Wagenaar conrector bij het Seminarium, maar koos na zes jaar toch voor een pastoraal-halachische baan als opperrabbijn van het synagogaal ressort Friesland en daarna van Gelderland. De jaren als opperrabbijn beïnvloedden Wagenaars ideeën over goed godsdienstonderwijs. In 1918 keerde hij terug naar het Nederlands-Israëlitisch Seminarium, ditmaal in de functie van rector, die hij tot zijn dood in 1930 zou vervullen. Het archief bevat naast enkele ingekomen brieven voornamelijk schriften en losse bladen met (theologische) aantekeningen.

Lion Wagenaar was born in Amsterdam in 1855. A gifted student, Wagenaar concluded his studies with a moré diploma from the Amsterdam Rabbinical Seminary, which was headed by Rector Joseph Dünner. Wagenaar was appointed vice-rector of the seminary at the age of 25, but after six years, opted for a pastoral Halakhic job as chief rabbi for the synagogue district of Friesland, and later for Gelderland. His years as chief rabbi influenced his ideas about good religious education. He returned to the Amsterdam Rabbinical Seminary in 1918, this time as rector, a position he held until his death in 1930. In addition to several incoming letters, the archive consists largely of notebooks and individual sheets of theological and other notes.

Joseph David Wijnkoop (1842-1910) werd meteen na het behalen van zijn moree-titel in 1870 rabbijn van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge in Amsterdam. Naast deze functie publiceerde hij een aantal werken over de Hebreeuwse taal en was hij vanaf 1901 privaatdocent Nieuw-Hebreeuws aan de Universiteit van Amsterdam. Ook vervulde Wijnkoop vanaf 1902 het ambt van opperrabbijn van het synagogaal ressort Utrecht. Twee jaar later moest Wijnkoop deze functie onder druk van J.H. Dünner opgeven. In het archief bevinden zich brieven, preken en aantekeningen uit de tijd dat hij rabbijn was in Amsterdam en opperrabbijn in Amersfoort. Ook zijn veel van zijn studies, recensies uit kranten en enkele handschriftelijke catalogi in het archief bewaard gebleven.

Immediately upon obtaining his moré diploma in 1870, Joseph David Wijnkoop (1842-1910) was appointed rabbi of the Dutch Israelite Main Synagogue in Amsterdam. In addition to this post, he published a number of works on Hebrew and was an unsalaried lecturer in New Hebrew at the University of Amsterdam from 1901. From 1902, Wijnkoop also held the position of chief rabbi for the synagogue district of Utrecht. Two years later, he was forced to give up this position under pressure from J.H. Dünner. The archive contains letters, sermons and notes from his time as rabbi in Amsterdam and chief rabbi in Amersfoort. Also preserved in the archive are many of his studies, newspaper reviews and several handwritten catalogues.