Netherlands -- Amsterdam

Stichting Civitas Academica Amstelodamensis (Civitas) werd in 1948 opgericht om de gemeenschapszin, leefomstandigheden en het saamhorigheidsgevoel binnen de Universiteit van Amsterdam te waarborgen en verbeteren. Het merendeel van het archief van Civitas is afkomstig uit de jaren 1960-1978 en bevat onder meer documenten van het dagelijks bestuur, administratie en correspondentie van het eigen tijdschrift Folia Civitatis en verslagen rondom studentenvoorzieningen en studentenhuisvesting. Het archief van Civitas geeft belangrijke inzichten in de idealen en organisatie van een stichting die veel heeft betekend voor het welzijn van studenten aan de Universiteit van Amsterdam.

Stichting Civitas Academica Amstelodamensis (Civitas) was founded in 1948 to protect and improve community feeling, living conditions and a sense of solidarity within the University of Amsterdam. The greater part of Civitas’ archive is from the years 1960-1978 and includes documents relating to day-to-day management, administration and correspondence of the foundation’s periodical Folia Civitatis as well as reports concerning student facilities and student accommodation. The archive of Civitas provides important insights into the ideals and organization of a foundation that has been of major significance for the well-being of students at the University of Amsterdam.

Het Geschiedkundig Dispuutgezelschap C.L.I.O. werd in 1882 opgericht als dispuut van het Amsterdamsch Studenten Corps (A.S.C.). Het stelde zich de geschiedbeoefening in haar gehele omvang ten doel. Het archief bestaat deels uit de schriftelijke neerslag van de activiteiten van het gezelschap, zoals notulen van vergaderingen, correspondentie en financiële stukken. Het grootste gedeelte vormen echter de door leden vervaardigde scripties, kritieken en redes. Het zwaartepunt ligt op de periode vóór 1902, de bloeiperiode van het gezelschap.

CLIO, the debating society for students of history, was founded in 1882 as the debating society of the ASC (Amsterdam student union). It focused on all aspects of the study of history. The collection consists partly of archival material about the society's activities, such as minutes, correspondence and financial documents. The largest part, however, consists of dissertations, reviews and speeches written by the members of the society. The main part of the collection is from the period before 1902, when the society was in its prime.

In 1883 startte het geschiedkundig dispuutgezelschap C.L.I.O. met het verzamelen van objecten uit de geschiedenis van het hoger onderwijs in Amsterdam in de ruimste zin van het woord. De collectie met materiaal vanaf de zeventiende tot de vroege twintigste eeuw omvat onder andere redes en oraties van hoogleraren, studentenalmanakken, portretprenten en topografische prenten, penningen en insignes, archiefstukken, documenten, brochures, wetten, tijdschriften, zegels en menu's. Deze collectie heeft aan de basis gelegen van de in 1923 opgerichte historische verzameling van de Universiteit van Amsterdam.

In 1883 the debating society of students of history, CLIO, started collecting objects from the history of higher education in Amsterdam in the broadest sense of the word. The collection contains material from the seventeenth century until the early twentieth century. Among other things, there are speeches and inaugural lectures, student almanacs, portraits and topographic pictures, medals and badges, archival documents, brochures, laws, periodicals, stamps and menus. The collection was the starting-point of the historical collection of the University of Amsterdam which was started in 1923.

Archief van het College Cocktail (1946-1969), een van de colleges van de Amsterdamse studentenvereniging Unitas Studiosorum Amstelodamensium (USA), met materiaal rond reünies tot 1995.

The archive of the student group College Cocktail (1946-1969), with material from reunions until 1995. It was one of the boards of the student union Unitas Studiosorum Amstelodamensium (USA).

De in Arnhem geboren David Ezechiël Cohen (1882-1943) volgde na het gymnasium een studie medicijnen aan de Universiteit van Amsterdam. In 1913 legde hij zijn artsexamen af en promoveerde op een proefschrift over oogheelkunde. Uiteindelijk specialiseerde Cohen zich in huid- en geslachtsziekten en opende hij twee praktijken in Amsterdam. Naast zijn werk als arts deed Cohen gedurende 25 jaar genealogisch onderzoek naar zijn familie. Hiervoor gebruikte hij onder andere archivalia van zijn grootvader van vaderskant, archiefstukken uit de gemeentelijke archieven van Amsterdam, Amersfoort, Arnhem en Nijmegen en archivalia van de familie Cohen Stuart. Het onderzoek resulteerde in een familiekroniek, die ook wel het Cohen's Boek wordt genoemd. De collectie dr. D.E. Cohen bestaat naast deze kroniek uit oorspronkelijke manuscripten van de hand van D.E. Cohen, stambomen, aktes, aantekeningen, kopieën en correspondentie met betrekking tot het genealogisch onderzoek. Ten slotte maken foto's (originelen en kopieën), paspoorten, een rijbewijs, kopieën van het trouwboekje en twee schilderijen deel uit van de collectie.

David Ezechiël Cohen (1882-1943) was born in Arnhem and after completing his pre-university education he studied medicine at the University of Amsterdam. In 1913 he sat his finals and obtained his doctorate with a thesis on ophthalmology. Cohen went on to specialise in skin diseases and sexually transmitted diseases and opened two practices in Amsterdam. Besides his work as a doctor, Cohen spent 25 years carrying out genealogical research into his family, using the archives of his paternal grandfather, records from the municipal archives of Amsterdam, Amersfoort, Arnhem and Nijmegen, and the archives of the Cohen Stuart family. His research led to a family chronicle which also became known as Cohen's Book. Besides this chronicle, Dr Cohen's collection consists of original manuscripts written by him, family trees, legal documents, notes, copies and correspondence related to his genealogical research. The collection also contains photographs (originals and copies), passports, a driving licence, copies of his marriage certificate and two paintings.

In 1927 werd door de Joodsche Vereniging voor Amsterdam-Oost Nachaliël de Commissie tot het Aanbieden van een Geschenk aan de Synagoge-Oost benoemd om geld in te zamelen voor een geschenk voor de nieuw te bouwen Synagoge-Oost aan de Linnaeusstraat in Amsterdam. Het archief bestaat uit correspondentie van de commissie, een brochure en enkele stukken met betrekking tot de inwijding van de synagoge op 6 september 1928. Het geschenk kreeg de vorm van gebrandschilderde ramen ontworpen door L. Pinkhof. De leegstaande synagoge is in 1962 gesloopt.

In 1927, Nachaliël, the Jewish Association for Amsterdam East, appointed a Committee to Present a Gift to the East Synagogue. Its task was to collect money for the proposed new East Synagogue on the Linnaeusstraat in Amsterdam. The archive contains correspondence from the committee, a brochure and several papers relating to the consecration of the synagogue on 6 September 1928. The gift took the form of stained glass windows designed by L. Pinkhof. The synagogue, which had fallen into disuse, was demolished in 1962.

De Commissie werd op initiatief van de Vergadering van opperrabbijnen in Nederland op 12 januari 1908 benoemd om, onder voorzitterschap van opperrabbijn Izak Juda Palache (1858-1926), de mogelijkheden te onderzoeken om te komen tot de inrichting van joods middelbaar onderwijs. In het archief bevinden zich de notulen van de commissie en enkele ingekomen brieven.

The Committee was appointed on 12 January 1908, at the initiative of the Conference of Chief Rabbis in the Netherlands. The committee was chaired by Chief Rabbi Izak Juda Palache (1858-1926) and charged with investigating the possibility of establishing Jewish secondary schools. The archive contains the minutes of the committee and several incoming letters.

Uitgeverij Contact is in 1933 opgericht door Gilles Pieter de Neve. Na de oorlog verwierf Contact veel bekendheid met het uitgeven van het Dagboek van Anne Frank. Sinds 1 januari 2012 is Uitgeverij Contact gefuseerd met Amstel Uitgevers en gaat verder onder de naam Uitgeverij Atlas Contact. Het archief bevat vergaderstukken en financiële jaarstukken van Uitgeverij Contact Amsterdam en de Uitgeverij Contact Antwerpen, van Contact Export en van de Hoofdstadboekhandel. Daarnaast bevat het archief recensies en fondslijsten van de beide uitgeverijen over de jaren 1956-1976.

The publishing house Contact was established in 1933 by Gilles Pieter de Neve. After the war the company became well-known by the publishing of the Diary of Anne Frank. On the first of january 2012 Contact merged with the publisher Amstel and the company will continue as publisher Atlas Contact. The archive contains documents for meetings and annual statements of accounts of publisher Contact Amsterdam and publisher Contact Antwerp, of the company Contact Export and of the book store 'Hoofdstadboekhandel' (roughly translated as 'bookstore of the capital'). Besides this, the archive has reviews and catalogues of both publishing businesses dating from 1956-1976.

Jacob Mozes Content werd in 1819 in Amsterdam geboren. Hij behaalde zijn moree-diploma aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium (NIS) in Amsterdam. Na een studie in het buitenland bekleedde hij vele functies in de joodse gemeenschap van Amsterdam. Hij was docent aan het Seminarium en een geliefd rabbijn van de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge. Toen het opperrabbinaat vacant was, vervulde hij de functie van 'dajan' van Amsterdam. Hij overleed op tachtigjarige leeftijd en werd begraven in Muiderberg. Het archief bevat vooral officiële documenten betreffende zijn opleiding en enkele ingekomen brieven.

Jacob Mozes Content was born in Amsterdam in 1819. He obtained his moré diploma from the Amsterdam Rabbinical Seminary (NIS) in Amsterdam. After studying abroad, he held many positions in the Jewish congregation of Amsterdam. He taught at the Seminary and was a much-loved rabbi of the Dutch Israelite Main Synagogue. When the post of chief rabbi became vacant, he held the position of dajan of Amsterdam. He died at the age of 80 and was buried in Muiderberg. The archive consists largely of official documents relating to his education, in addition to several incoming letters.

De Amsterdamse schrijver Isaäc da Costa (1798-1860), een jood, liet zich in 1822 dopen tot christen. In 1823 publiceerde Da Costa het pamflet Bezwaren tegen den geest der eeuw, waarin hij zich tegen de ideeën van de Verlichting uitsprak. Met dit pamflet werd hij een van de meest uitgesproken vertegenwoordigers van het Réveil, een beweging binnen het protestantisme waarin de persoonlijke beleving van het geloof vooropstond. De collectie bevat in de eerste plaats de omvangrijke correspondentie van Da Costa met andere figuren van het Réveil, onder wie Willem de Clercq. Da Costa's teksten van voordrachten over vaderlandse geschiedenis en de Bijbel geven inzicht in de denkwereld van het Réveil. In de collectie is ook materiaal te vinden dat betrekking heeft op Da Costa's vrouw, Hanna Belmonte, en op de kinderen Da Costa, vooral Abraham, Francisca en Rebecca.

The Amsterdam author Isaäc da Costa (1798-1860), a Jew, was baptized a Christian in 1822. In 1823 Da Costa published Bezwaren tegen den geest der eeuw ('Objections against the spirit of the century'), in which he argued against the principles of the Enlightenment. With this pamphlet he became the most explicit representative of the Réveil, a Protestant movement stressing the personal element of belief. The collection consists of, in the first place, the extensive correspondence of Da Costa with other individuals of the Réveil, such as Willem de Clercq. There are also lectures on national history and the Bible by Da Costa, which offer insight into the mentality and way of thinking of Réveil adherents. Besides this, the collection contains documents about Da Costa's wife, Hanna Belmonte, and about the Da Costa children, especially Abraham, Francisca and Rebecca.

CREA is het cultureel studentencentrum voor de Universiteit van Amsterdam en sinds enkele jaren ook voor de Hogeschool van Amsterdam. Het archief bevat de neerslag van de activiteiten van CREA. Een grote collectie affiches maakt er deel van uit.

CREA is the cultural organization for students of the University of Amsterdam and, for the last few years, also of the Amsterdam University of Applied Sciences. The archive reflects all activities undertaken by CREA. A large collection of posters is part of this archive.

De vereniging De Distelvinck was een literaire kring in 1924 en 1925. Het bestuur van de vereniging werd gevormd door Jan Campert, Henrik Scholte en D.A.M. Binnendijk. Het archief bestaat voor het grootste deel uit brieven aan en van het bestuur van De Distelvinck.

De Distelvinck (English: The Goldfinch) was a literary society that was active from 1924 to 1925. The board of the society consisted of Jan Campert, Henrik Scholte and D.A.M. Binnendijk. The archive mainly contains letters to and from the board of De Distelvinck.

De in Krakow geboren Joseph Hirsch Dünner (1833-1911) werd in 1863 benoemd tot rector van het Nederlands-Israëlitisch Seminarium. Gedurende de periode dat Dünner deze functie bekleedde voerde hij in het spoor van de Duitse neo-orthodoxie belangrijke hervormingen door. Naast het religieuze onderwijs werden studenten verplicht ook onderwijs te volgen aan het gymnasium en de universiteit. In 1874 werd Dünner benoemd tot opperrabbijn van het synagogaal ressort Noord-Holland met als belangrijkste gemeente de Nederlands-Israëlitische Hoofdsynagoge in Amsterdam. Deze functie vervulde hij tot zijn dood. Dünners archief bestaat voor het overgrote deel uit ingekomen brieven.

Born in Krakow, Joseph Hirsch Dünner (1833-1911) was appointed rector of the Amsterdam Rabbinical Seminary in 1863. During the time that he held this post, he carried out major reforms in line with German neo-Orthodoxy. In addition to religious education, students were obliged to study at the gymnasium and university. In 1874, Dünner was appointed chief rabbi for the synagogue district of North Holland, whose most important congregation was the Dutch Israelite Main Synagogue in Amsterdam. He held this post until his death. Dünner's archive consists largely of incoming correspondence.

Grafisch ontwerper Bram de Does geniet in Nederland, maar ook internationaal, grote bekendheid als ontwerper van de tekstletters Trinité (1982) en Lexicon (1992). Deze staan in de traditie van het Huis Enschedé (Jan van Krimpen, S.L. Hartz) maar zijn toch geheel zelfstandige ontwerpen. De kern van deze collectie vormen de werktekeningen voor de Lexicon.

Graphic designer Bram de Does is widely known both in the Netherlands and internationally as the designer of the letters Trinité (1982) and Lexicon (1992). They were designed in the tradition of the Huis Enschedé (type designers Jan van Krimpen and S.L. Hartz), but they are still entirely independent designs. The core of the collection is formed by working drawings for Lexicon.

De collectie undergroundcultuur van Henk van der Does beslaat zo'n 200 boeken en 200 tijdschriften over drugs en undergroundstrips.

The collection brought together by Henk van der Does consists of some 200 books and 200 journals on drugs and underground comic strips.

Publicaties van en over de schrijver Joost van den Vondel en met betrekking tot de stad Amsterdam, afkomstig uit de omvangrijke Amsterdam-verzameling van W.J.R. Dreesmann.

Publication from and on the Dutch writer Joost van de Vondel and publications concerning the city of Amsterdam, part of the much larger Amsterdam Collection of W.J.R. Dreesmann.

Het studentengezelschap Du choc des sentiments et des opinions la verité jaillit et s'échappe en rayons, het oudste Amsterdamse dispuut, werd in 1796 opgericht door studenten rechten. Het reglement van orde is toonaangevend geweest voor de latere disputen. Het dispuut werd opgeheven in 1808. Het archief van Du Choc geeft inzicht in de opzet, werkwijze en doelstelling van dit dispuut. De in het archief opgenomen verhandelingen laten zien waar juridische studenten in de tijd van de Bataafse Republiek en het Koninkrijk Holland zich in het kader van hun studie mee bezighielden.

The student union 'Du Choc des sentiments et des opinions la verité jaillit et s'échappe en rayons' was founded in Amsterdam in 1796 by students of law and is the oldest student union in Amsterdam. For this reason its rules and regulations became an example for future student unions. It was discontinued in 1808. The collection consists of the archive and offers a good insight into its organization, its methods and its aims. The treatises in the archive show what students of law were interested in at the time of the Batavian Republic and the Kingdom of Holland around 1800.

Bibliotheken van de Departementen Koophandel en Letterkunde van de Amsterdamse Maatschappij Felix Meritis, alsmede enkele kaarten, globes en instrumenten.

Libraries of the departments of Trade and Literature of the society Felix Meritis in Amsterdam. The collection also includes a few topographical maps and some globes and instruments.

In 1919 werd de collectie klassieke letteren door de Verenigde Doopsgezinde Gemeente Amsterdam (VDGA) als bruikleen ondergebracht bij de Universiteitsbibliotheek Amsterdam. Het overgrote deel betrof de werken met klassieke en Neolatijnse literatuur uit de bibliotheek van de doopsgezinde predikant Pieter Fontein (1708-1788). Deze bibliotheek was in 1789 als legaat naar de doopsgezinde gemeente in Amsterdam gekomen, ten dienste van het onderwijs aan het seminarium. De collectie klassieke letteren van Fontein is tot in de negentiende eeuw aangevuld door de hoogleraren van het seminarium.

In 1919 the classical literature collection of the Mennonite Verenigde Doopsgezinde Gemeente Amsterdam (VDGA) was deposited on loan at the University Library Amsterdam. The major part of the collection concerned works of classical and Neo-Latin literature from the library of the Mennonite minister Pieter Fontein (1708-1788). Fontein’s bequest was transferred to the Mennonite community in Amsterdam in 1789 to support education at the seminary. Into the nineteenth century, Fontein’s collection of classical literature was further supplemented by seminary professors.

De collectie bestaat uit foto's van hoogleraren, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, van universitaire plechtigheden, van universitair leven, van universitaire gebouwen en van Amsterdamse studentengezelschappen uit de periode 1860-heden.

The collection consists of photographs of professors of the University of Amsterdam, of university life, of ceremonies and of buildings of the university. Besides this, there are photographs of fellowships of students. The entire collection dates from 1860 to this day.

Jean-Paul Franssens (1938-2003) was schrijver, beeldend kunstenaar en operaregisseur. Het archief bevat stukken betreffende zijn beeldend kunstenaarschap en zijn theaterwerk. Van zijn complete literaire werk – gedichten, verhalen, romans en autobiografisch werk – is hier materiaal te vinden. Naast dat alles bevat het archief nog brieven, tekeningen, foto's en personalia.

Jean-Paul Franssens (1938-2003) was a writer, visual artist and opera director. The archive contains items relating to his artistic heritage and his theatre work. There are also documents dealing with his entire literary output – poems, stories, novels and autobiographical work. In addition, the archive also contains letters, drawings, photographs and personal documents.

Arnon Grunberg (1971) debuteerde in 1994 met de roman Blauwe maandagen. In twintig jaar schreef hij een indrukwekkend oeuvre bijeen, bestaande uit romans, verhalen, essays en journalistiek werk, en ontwikkelde hij zich tot Nederlands meest spraakmakende romancier, essayist en columnist. Zijn 'levend archief' zal periodiek worden aangevuld. Het omvat manuscripten, typoscripten, boeken, kranten en tijdschriften, correspondentie, reisdocumenten, knipsels, audiovisueel materiaal, agenda's en administratie. Het archief toont de ontwikkeling van het indrukwekkende oeuvre van een schrijver en van zijn imago.

Arnon Grunberg (1971) debuted in 1994 with the novel Blauwe maandagen (translated into English as Blue Mondays). In the space of twenty years he has created an impressive oeuvre, ranging from novels, stories and essays to journalistic work. He has grown into the Netherlands’s most influential novelist, essayist and columnist. His 'living archive' will be supplemented from time to time and comprises manuscripts, typescripts, books, newspapers and magazines, correspondence, travel documents, clippings, audio-visual materials, appointment diaries and admin. The archive reflects the growth of a writer’s impressive oeuvre and his public image.

Het Amsterdamse genootschap Halichot Olam Hagadasa werd in 1882 opgericht en in 1929 weer opgeheven. Het genootschap richtte zich voornamelijk op het houden van godsdienstoefeningen in de synagoge, maar deed ook liefdadigheidswerk. In het archief bevinden zich onder andere presentielijsten van jaarvergaderingen, kasboeken voor het te betalen offergeld, notulen van bestuursvergaderingen en correspondentie omtrent de vrijkomende synagogevoorwerpen na de opheffing het genootschap.

The Amsterdam society Halichot Olam Hagadasa was founded in 1882 and dissolved in 1929. Its main objective was to hold religious services in the synagogue, although it also carried out charity work. The archive includes attendance lists from annual meetings, cashbooks for the payment of offerings, minutes from board meetings and correspondence about synagogue items that became available when the society was disbanded.

De Vereeniging, later het Dispuut H.A.R.T.I.N.G., werd in 1886 in Amsterdam opgericht door studenten wis- en natuurkunde. De vereniging stelde zich tot doel voordrachten (en kritieken daarop) te organiseren in alle disciplines van de faculteit. Het dispuut werd opgeheven in 1941. Het archief, dat redelijk compleet is, omvat onder andere notulenboeken, voordrachten en jaarverslagen. Het geeft een goed beeld van de activiteiten van H.A.R.T.I.N.G.

The student union, later debating society, H.A.R.T.I.N.G. was founded in 1886 in Amsterdam by students of mathematics and physics. Its aim was to organise lectures and comments on them in all the disciplines of the faculty. It was discontinued in 1941. The collection consists of its archive and includes among other things minute books, lectures and annual reports. It is fairly complete and gives a good insight into the activities of H.A.R.T.I.N.G.

De collectie bevat ruim 120 Nederlandse drukken uit de zeventiende en achttiende eeuw, die op het moment van schenking in 2022 niet in de Short Title Catalogue Netherlands (STCN) staan, en waarvan in Nederland ook buiten de STCN geen exemplaar in publiek bezit aangewezen kon worden. Ze zijn in een periode van enkele jaren bijeen verzameld door Willem Heijting.

The collection contains over 120 Dutch printed books from the seventeenth and eighteenth centuries, which at the time they were donated in 2022 were not included in the Short Title Catalogue Netherlands (STCN), nor were they found to feature in Dutch public collections not yet described by the STCN. They were collected by Willem Heijting over a few years’ time.

Eli Heimans (1861-1914) was een Amsterdamse onderwijzer die rond 1900, samen met Jac. P. Thijsse en andere collega's, in de lessen op de scholen waar hij werkte, via boeken, met artikelen in kranten en tijdschriften en met het tijdschrift De levende natuur een groot (en nadrukkelijk jong) publiek wilde informeren over en enthousiasmeren voor de wilde natuur in Nederland. Zijn werk had succes: de publicaties werden goed gelezen, overal in Nederland trokken (jonge) natuurliefhebbers het veld in en organiseerden zij zich, en bij de verschillende overheden werd aandacht voor de natuur vertaald in beleid. De inspanningen van Heimans en zijn collega's kunnen beschouwd worden als de aanzet tot de huidige georganiseerde en gereguleerde natuurstudie, -educatie en -bescherming in Nederland. Aangezien het archief beperkt is van omvang en verre van volledig, geeft het slechts weinig informatie over Heimans' leven en werk. Maar juist omdat dit het weinige is dat van Heimans' archief bewaard is gebleven, is het bijzonder waardevol.

Eli Heimans (1861-1914) was a primary school teacher in Amsterdam who around 1900, with the help of Jac. P. Thijsse and other colleagues, tried to raise interest for the indiginous Dutch nature among a broad (and notably young) audience with his teaching, books, articles in magazines and newspapers and the journal De levende natuur (The living nature). He was quite successful: the publications were well read, all over the country (young) people went out to study and enjoy nature, nature enthousiasts flocked together in organisations, and government administrations at different levels incorporated the protection of nature in their policy. The work of Heimans c.s. can be considered as the start of today's organized and formalized study, education and protection of nature in the Netherlands. As this is only a small archive and far from complete, it provides little information about Heimans' life and work. But in its limitations lies its value: this is all that remains of Heimans' archive that must have been very extensive.

Eli Heimans (1861-1914) en Jac. P. Thijsse (1865-1945) waren twee Amsterdamse onderwijzers die rond 1900 in hun lessen op de scholen waar zij werkten, via boeken en artikelen in kranten en tijdschriften die zij samen en afzonderlijk schreven en met het door hen opgerichte tijdschrift De levende natuur een groot (en nadrukkelijk jong) publiek wilden informeren over en enthousiasmeren voor de wilde natuur in Nederland. Hun werk had succes: hun publicaties werden goed gelezen, (jonge) natuurliefhebbers trokken het veld in om de natuur te bestuderen en ervan te genieten, natuurliefhebbers sloten zich aaneen in organisaties, en bij de verschillende overheden werd aandacht voor de natuur tot beleid gemaakt. Hun inspanningen kunnen beschouwd worden als de aanzet tot de huidige georganiseerde en gereglementeerde natuurstudie, -educatie en -bescherming in Nederland. Om het gedachtegoed van Heimans levend te houden werd na zijn overlijden in 1914 de 'Heimans Commissie' opgericht, in 1916 omgezet in de Heimans-Stichting. Een vergelijkbare organisatie werd kort na de dood van Thijsse in 1945 opgericht, namelijk de Stichting Dr. Jac. P. Thijsse-Fonds. Door het geringe kapitaal dat zij beheerden konden deze organisaties maar weinig activiteiten ontplooien. Naast beide organisaties ontstond in 1977 de Stichting Heimans en Thijsse Bibliotheek en Archief om de geschiedenis van de natuurstudie, -educatie en -bescherming in Nederland te documenteren. De Heimans-Stichting en de Stichting Dr. Jac. P. Thijsse Fonds gingen in 1981 samen verder in de Stichting Heimans en Thijsse-Fonds. In 1993 werd de Stichting Heimans en Thijsse Bibliotheek en Archief voortgezet als de Heimans en Thijsse Stichting en werd de Stichting Heimans en Thijsse-Fonds omgevormd tot een ondersteunende organisatie van de Heimans en Thijsse Stichting. De archieven van de verschillende organisaties laten duidelijk zien hoe zij, met wisselend succes, het pionierswerk van Heimans en Thijsse in herinnering probeerden te houden, nieuwe generaties erover informeerden en personen en organisaties die in de geest van beide pioniers werkten ondersteunden en stimuleerden.

Eli Heimans (1861-1914) and Jac. P. Thijsse (1865-1945) were two teachers at primary schools in Amsterdam who around 1900 tried to raise interest for the indiginous Dutch nature among a broad (and notably young) audience with their teaching, books, articles in magazines and newspapers and the journal De levende natuur (The living nature) they founded. They were quite successful: their publications were well read, all over the country (young) people went out to study and enjoy nature, nature enthousiasts flocked together in organisations, and government administrations operating at different levels made the protection of nature a part of their policy. The work of Heimans and Thijsse can be considered as the start of today's organized and formalized study, education and protection of nature in the Netherlands. Soon after Heimans' death in 1914 a committee was formed to keep the memory of his work alive. It was formalized into the Heimans-Stichting (Heimans Society) in 1916. A comparable organisation was founded in 1946 after the death of Thijsse, the Stichting Dr. Jac. P. Thijsse-Fonds (Dr. Jac. P. Thijsse-Fund). These were only small organisations with limited financial means and, for that reason, could not accomplish very much. Next to these two, the Stichting Heimans en Thijsse Bibliotheek en Archief (Heimans and Thijsse Library and Archive) was founded (1977) with the aim to document the history of the study, education and protection of nature in the Netherlands. The Heimans-Stichting and the Stichting Dr. Jac. P. Thijsse Fonds joined forces in 1981 and were turned into the Stichting Heimans en Thijsse-Fonds (Heimans and Thijsse-Fund). In 1993 the Stichting Heimans en Thijsse Bibliotheek en Archief was continued as the Heimans en Thijsse Stichting (Heimans and Thijsse Society) and the Stichting Heimans en Thijsse-Fonds was made into an organisation for the financial support of the Heimans en Thijsse Stichting. The papers of these different organisations clearly show how they tried, with varying success, to keep the memory of Heimans' and Thijsse's pioneering work alive, to inform new generations and to stimulate and support people and organisations whose work was inspired by them.

Eli Heimans (1861-1914) en Jac. P. Thijsse (1865-1945) waren twee Amsterdamse onderwijzers die rond 1900 in hun lessen op de scholen waar zij werkten, via boeken en artikelen in kranten en tijdschriften die zij samen en afzonderlijk schreven en met het door hen opgerichte tijdschrift De levende natuur een groot (en nadrukkelijk jong) publiek wilden informeren over en enthousiasmeren voor de wilde natuur in Nederland. Hun werk had succes: hun publicaties werden goed gelezen, (jonge) natuurliefhebbers trokken het veld in om de natuur te bestuderen en ervan te genieten, natuurliefhbbers sloten zich aaneen in organisaties, en bij de verschillende overheden werd aandacht voor de natuur tot beleid gemaakt. Hun inspanningen kunnen beschouwd worden als de aanzet tot de huidige georganiseerde en gereglementeerde natuurstudie, -educatie en -bescherming in Nederland. In 1977 werd de Stichting Heimans en Thijsse Bibliotheek en Archief opgericht om de geschiedenis van de natuurstudie, -educatie en -bescherming in Nederland te documenteren. In 1993 werd deze voortgezet als de Heimans en Thijsse Stichting. De stichting bouwde door voornamelijk schenkingen een uitgebreide bibliotheek op met boeken, tijdschriften, rapporten, nota's, onderzoeksverslagen etc. op het gebied van de natuurstudie, -beleving, -bescherming en -educatie in Nederland en de overzeese gebieden, alsmede een grote verzameling documentatiemateriaal en losse archivalia over deze onderwerpen en enkele (al dan niet complete) archieven van organisaties en personen die werkzaam waren op de genoemde terreinen. In 2015 werden de archieven alsmede de losse archivalia en de unieke stukken die zich in het documentatiemateriaal bevonden in bruikleen gegeven aan de afdeling Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam.

Eli Heimans (1861-1914) and Jac. P. Thijsse (1865-1945) were two teachers at primary schools in Amsterdam who around 1900 tried to raise interest for the indiginous Dutch nature among a broad (and notably young) audience with their teaching, books, articles in magazines and newspapers and the journal De levende natuur (The living nature) they founded. They were quite successful: their publications were well read, all over the country (young) people went out to study and enjoy nature, nature enthousiasts flocked together in organisations, and government administrations operating at different levels made the protection of nature a part of their policy. The work of Heimans and Thijsse can be considered as the start of today's organized and formalized study, education and protection of nature in the Netherlands. In 1977, the Stichting Heimans en Thijsse Bibliotheek en Archief (Heimans and Thijsse Library and Archive) was founded with the aim to document the history of the study, education and protection of nature in the Netherlands. In 1993 it was continued as the Heimans en Thijsse Stichting (Heimans en Thijsse Society). The society set up (mostly through donations) a large library with books, journals, reports, accounts, papers etc. covering nature study, experience, protection and education in the Netherlands and former colonies. A vast collection of records, stray archival documents and (partial) archives of organisations and private persons active on the aformentioned subjects was brought together as well. In 2015, the archives, stray archival material and the unique items among the records were transfered as permanent loan to the department of Special Collections of the University of Amsterdam.

Het persoonlijke en bedrijfsmatige archief van de antiquaar Menno Hertzberger met nadruk op de periode na de Tweede Wereldoorlog tot het overlijden van Hertzberger in 1982. Hertzberger was antiquaar, uitgever en veilinghouder te Amsterdam en (mede)oprichter van diverse invloedrijke organisaties. Het archief biedt evenzeer inzicht in het persoonlijke leven van Hertzberger als in de bedrijfsvoering van de firma.

The personal and commercial files of antiquarian Menno Hertzberger with an emphasis on the period from World War II to the death of Hertzberger in 1982. Hertzberger was an antiquarian, publisher and auctioneer in Amsterdam en (co-)founder of various influential institutions. The archive provides insight in both Hertzberger's personal and commercial life.

Carel Jacob (Karel) Hildesheim (1875-1931) vertaalde verhalen en poëzie uit het Jiddisch. In 1926 werd de vertaling die hij maakte van 'Joodsche volksverhalen' van J.L. Perets (1851-1915) uitgegeven bij de Wereldbibliotheek. Het archief bestaat uit zijn manuscripten van vertalingen in het Nederlands. Het merendeel betreft vertalingen van het werk van J.L. Perets (1851-1915), waaronder 'Joodse volksverhalen'. Verder zijn er onder andere vertalingen van werk van Salomon An-Ski (1863-1920), S.G. Frug (1860-1916), Morris Rosenfeld (1862-1923), Sholem Asch (1880-1957), Chaim Nachman Bialik (1873-1934), Sholem Aleichem (1859-1916) en Fritz Löhner-Beda (1883-1942).

Carel Jacob Hildesheim (1875-1931) translated stories and poetry from Yiddish. His translation of Jewish Folktales by J.L. Perets (1851-1915) was published by De Wereldbibliotheek in 1926. The archive of Carel Jacob Hildesheim features manuscripts of his translations into Dutch. The majority of these manuscripts are translations of the work of J.L. Perets. Other translations include works by Salomon An-Ski (1863-1920), S.G. Frug (1860-1916), Morris Rosenfeld (1862-1923), Sholem Asch (1880-1957), Chaim Nachman Bialik (1873-1934), Sholem Aleichem (1859-1916) and Fritz Löhner-Beda (1883-1942).