Personal correspondence

Henri Friedlaender was een internationaal bekende joodse typograaf en letterontwerper. Deze collectie biedt een bescheiden doch gevarieerd overzicht van zijn werk in drukvorm. Een gedeelte hiervan beslaat het gangbare uitgegeven materiaal, een ander gedeelte bestaat uit klein drukwerk dat hij voor privégebruik maakte. De belangstelling die Friedlaender had voor de Hebreeuwse heilige teksten komt in deze collectie goed naar voren. Dit is te zien in de diverse vertalingen van bijbelboeken die hij zelf heeft uitgegeven. Verder maken een manuscript, een schetsboek, dia's en een aantal brieven, waaronder correspondentie met Martin Buber, deel uit van de collectie.

Henri Friedlaender was an internationally renowned Jewish typographer and type designer. This collection offers a modest but diverse overview of his work in printed form. In addition to the usual published material, the collection contains small printed items that he made for private use. Friedlaender's interest in Hebrew sacred texts is quite apparent in this collection. It can be seen in the various translations of books of the Bible that he published himself. Other items in the collection include a manuscript, a sketchbook, slides and a number of letters, including letters addressed to the Bibliotheca Rosenthaliana, as well as correspondence with Martin Buber.

De collectie betreft de koopman en politicus Adriaan Gildemeester (1828-1901), zijn vrouw Margaretha Elisabeth de Clercq (1830-1908) en de ouders van Adriaan Gildemeester, Hendrik Daniël Gildemeester (1797-1852) en Jeanne Marie Boissevain (1798-1885). De collectie bevat een dagboek van Jeanne Marie Boissevain, herinneringen van Adriaan Gildemeester en correspondentie, waaronder de talrijke brieven die Adriaan Gildemeester van de cultuurhistoricus Allard Pierson ontving.

The collection concerns the merchant and politician Adriaan Gildemeester (1828-1901), his wife Margaretha Elisabeth de Clercq (1830-1908) and Adriaan Gildemeester's parents, Hendrik Daniël Gildemeester (1797-1852) and Jeanne Marie Boissevain (1798-1885). The collection contains a diary of Jeanne Marie Boissevain, memories of Adriaan Gildemeester and correspondence, such as the many letters which Adriaan Gildemeester received from the cultural historian Allard Pierson.

De collectie van Andrew de Graaf (1867-1945) bevat een omvangrijke correspondentie en stukken die betrekking hebben op zijn rol in de christelijke weldadigheid in de eerste helft van de twintigste eeuw.

The collection on Andrew de Graaf (1867-1945) contains a large amount of correspondence and documents concerning his role in the acts of christian charity that were done in the first half of the twentieth century.

De collectie heeft betrekking op de predikant Nicolaas Hendrik de Graaf (1823-1886), zijn vrouw Johanna Elisabeth Pierson (1830-1913) en hun jong overleden zoon Jan Lodewijk (1863-1881). Van N.H. de Graaf zijn preken en veel aan hem gerichte brieven bewaard. De meeste daarvan zijn afkomstig van familieleden, een klein aantal is afkomstig van de vrienden met wie De Graaf het theologisch studentengezelschap Secor Dabar oprichtte.

The collection concerns the clergyman Nicolaas Hendrik de Graaf (1823-1886), his wife Johanna Elisabeth Pierson (1830-1913), and their son Jan Lodewijk (1863-1881), whom they lost at an early age. Many of N.H. de Graaf's sermons and letters he received have been kept. Most of the letters were sent by members of his family, but there are also a few which he received from his friends with whom he set up the theological debating society Secor Dabar.

Arnon Grunberg (1971) debuteerde in 1994 met de roman Blauwe maandagen. In twintig jaar schreef hij een indrukwekkend oeuvre bijeen, bestaande uit romans, verhalen, essays en journalistiek werk, en ontwikkelde hij zich tot Nederlands meest spraakmakende romancier, essayist en columnist. Zijn 'levend archief' zal periodiek worden aangevuld. Het omvat manuscripten, typoscripten, boeken, kranten en tijdschriften, correspondentie, reisdocumenten, knipsels, audiovisueel materiaal, agenda's en administratie. Het archief toont de ontwikkeling van het indrukwekkende oeuvre van een schrijver en van zijn imago.

Arnon Grunberg (1971) debuted in 1994 with the novel Blauwe maandagen (translated into English as Blue Mondays). In the space of twenty years he has created an impressive oeuvre, ranging from novels, stories and essays to journalistic work. He has grown into the Netherlands’s most influential novelist, essayist and columnist. His 'living archive' will be supplemented from time to time and comprises manuscripts, typescripts, books, newspapers and magazines, correspondence, travel documents, clippings, audio-visual materials, appointment diaries and admin. The archive reflects the growth of a writer’s impressive oeuvre and his public image.

Alex Gutteling (1884-1910) was een Nederlands dichter en criticus uit de kring rond het tijdschrift De Beweging. Zijn archief bestaat uit persoonlijke stukken en correspondentie, alsmede de teksten van zijn poëzie en proza in opeenvolgende ontwikkelingsstadia. Daarnaast bevat het een aantal manuscripten en overdrukken van werken van W.L. Penning jr. en Albert Verwey.

Alex Gutteling (1884-1910) was a Dutch poet and critic who belonged to the circle around the journal De Beweging. His archive consists of personal items and correspondence, as well as versions of his poetry and prose in successive stages of completion. The archive also includes a number of manuscripts and offprints of works by the poets Wilhelm Levinus Penning and Albert Verwey.

Het archief van Jacob Israël de Haan bevat correspondentie, persoonlijke aantekeningen, publicaties, collegedictaten, gedichten, foto's en enkele onuitgegeven gedichten van deze joodse schrijver, dichter, journalist en jurist. De Haan werd niet alleen bekend door zijn publicaties, maar ook door zijn betrokkenheid bij zowel het zionisme als de joodse orthodoxie. Hij werd in 1924 in Jeruzalem vermoord. Het archief bestaat uit materiaal dat Jacob Israël de Haan tijdens zijn leven zelf schonk aan de Bibliotheca Rosenthaliana en uit zijn persoonlijke nalatenschap. Ook bevat het archief een aantal aanvullingen van later datum die onder andere te maken hebben met de zorg voor het archief. Het materiaal dateert voornamelijk uit de periode 1904-1924 en is van groot belang omdat het een afspiegeling vormt van het veelzijdige karakter en van de vele bezigheden van De Haan.

The archive of Jacob Israël de Haan contains material from this Jewish writer, poet, journalist and lawyer. In addition to his publications, De Haan was known for his involvement in both Zionism and Jewish orthodoxy. He was murdered in Jerusalem 1924. The archive comprises material that De Haan donated to the Bibliotheca Rosenthaliana during his lifetime, as well as items from his personal estate. It also contains several later additions, relating to such matters as the care of the archive. Most of the archive material dates from the period 1904-1924 and is of immense significance, in that it reflects De Haan's versatility and many pursuits. The archive contains correspondence, personal notes, publications, lecture notes, poems and photos, including a few poems that have never been published.

De musicoloog Jacques Hartog (1837-1917) had een uitgebreid netwerk in de wereld van de muziek. Hij was verbonden aan de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst en doceerde zowel muziek als muziektheorie en -geschiedenis. Zijn archief bevat correspondentie met en foto's van vele binnen- en buitenlandse componisten en artiesten, waaronder beroemdheden als Clara Schumann, Pablo Casals, Felix Mendelssohn Bartholdy en Willem Mengelberg.

The musicologist Jacques Hartog (1837-1917) had an extensive network in the world of music. He was a member of the Dutch society for the promotion of music (Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst) and taught both the theory and the history of music. His archive consists of correspondence with and photographs of many Dutch and foreign composers and artists, such as Clara Schumann, Pablo Casals, Felix Mendelssohn Bartholdy and Willem Mengelberg.

Samuel Louis (Sem) Hartz verwierf internationale bekendheid als grafisch ontwerper en kopergraveur. Hij maakte naam met zijn postzegels, waaronder koninginnezegels, zijn bankbiljetten en drukletters. Zijn gehele loopbaan werkte hij voor de beroemde grafische onderneming Joh. Enschedé en Zonen in Haarlem. De collectie bestaat met name uit correspondentie (vooral over de productie van zijn drukletter Linotype Juliana, 1958) en uit drukwerk (boekjes en efemera) van zijn private press, de Tuinwijkpers.

Samuel Lois (Sem) Hartz achieved international fame as a graphic designer and copperplate engraver. He became famous for his stamps, in particular stamps with the queen of the Netherlands, his banknotes and his typefaces. During his entire career he worked at the famous printing firm Joh. Enschedé en Zonen in Haarlem, which dates back to the 18th century. The collection consists mainly of correspondence, in particular about the production of his typeface Linotype Juliana of 1958, and of printed matter, such as books and ephemera from his private printing press, the Tuinwijkpers.

Het archief van J.P. Hasebroek behelst een binnen de familie overgeleverde verzameling brieven, aantekeningen en foto’s uit de nalatenschap van de letterkundige en theoloog Johannes Petrus Hasebroek (1812–1896).

The archive of Johannes Petrus Hasebroek (1812–1896) has been preserved by his family and encompasses a collection of letters, notes and photographs from the legacy of this literary scholar and theologian.

Ottho Gerhard Heldring (1804-1876) was predikant te Hemmen. De collectie heeft in de Tweede Wereldoorlog zware schade opgelopen en er is slechts een klein deel bewaard. Niettemin weerspiegelt de collectie hoe Heldring de opvattingen van de beweging het Réveil in de praktijk bracht. In 1845 riep hij protestanten van verschillende richting op om samen te werken bij het verrichten van goede werken. Zelf richtte hij in het derde kwart van de negentiende eeuw in Gelderland tehuizen voor verwaarloosde kinderen en voor ex-prostituees op. Heldrings activiteiten laten zich aflezen uit autobiografische aantekeningen en uit zijn correspondentie met andere filantropen als C.P. van Eeghen.

Ottho Gerhard Heldring (1804-1876) was a reverend in Hemmen (Gelderland). The collection suffered a lot of damage in World War II and only a small part has been retained. Nonetheless the collection shows how Heldring put the views of the Réveil movement into practice. In 1845 he incited Protestants from various denominations to work together and do good deeds. In the third quarter of the nineteenth century he founded homes for neglected children and former prostitutes in Gelderland. Heldring's activities are reflected in his autobiographic notes and in his correspondence with other philanthropists, such as C.P. van Eeghen.

De collectie bestaat uit archivalia van de verschillende Heldringgestichten in Zetten, waar sinds het midden van de negentiende eeuw prostituees en verwaarloosde meisjes werden opgevangen, en uit stukken met betrekking tot de tweede directeur van die gestichten, Hendrik Pierson. Bij de Heldringgestichten werd ook het archief van de Vereeniging tot Opbeuring van Boetvaardige Gevallen Vrouwen bewaard. De kern van de collectie wordt gevormd door stukken betreffende de oprichting, het bestuur en beheer van de gestichten. Daarnaast vindt men er brieven aan Hendrik Pierson, voornamelijk afkomstig van familieleden, en de correspondentie van Pierson met zijn eerste echtgenote Hermine Agnes Kolff (1833-1870).

The collection consists of archival documents from the several Heldringgestichten in the town of Zetten, religiously inspired institutions established in the middle of the nineteenth century that provided refuge for prostitutes and neglected girls. There are also items relating to the second director of these institutions, Hendrik Pierson. The Heldringgestichten also preserved the archive of the Vereeniging tot Opbeuring van Boetvaardige Gevallen Vrouwen, an institution set up in 1846 to help rehabilitate young prostitutes. The core of the collection is formed by documents on the establishment, board and management of the institutions. In addition, the collection contains letters to Hendrik Pierson, mainly from his relatives , as well as the correspondence between Pierson and his first wife Hermine Agnes Kolff.

Dirk van Hogendorp (1797-1845) was jurist. Onder invloed van de colleges van de antirevolutionaire schrijver Willem Bilderdijk sloot Van Hogendorp zich aan bij het Réveil. In 1823 maakte hij met de schrijver Jacob van Lennep een voetreis door Nederland. Van Hogendorp weigerde lange tijd de eed op de zijns inziens te liberale grondwet af te leggen. Nadat hij zijn verzet in 1830 had opgegeven, maakte hij carrière bij de rechterlijke macht. De collectie bestaat voornamelijk uit brieven.

Dirk van Hogendorp (1797-1845) was a jurist. Influenced by the lectures of the anti-revolutionary writer Willem Bilderdijk, he joined the Réveil. In 1823 he went on a hike through the Netherlands together with the author Jacob van Lennep. For a long time Van Hogendorp refused to take the oath on the constitution, which he thought to be too liberal. After he had given up his refusal in 1830, he made a career in the judiciary. The collection mainly consists of letters.

De in 1899 opgerichte en in Baarn gevestigde Uitgeverij en Drukkerij Hollandia was een middelgrote algemene uitgeverij die sinds de eerste helft van de 20e eeuw een invloedrijk en gevarieerd fonds op de markt heeft gebracht. Het archief betreft de periode 1899-2002, maar is enigszins fragmentarisch overgeleverd. Het zwaartepunt ligt bij de periode 1980-2002. Het archief geeft inzicht in de organisatie van een middelgrote uitgeverij in Nederland in de 20e eeuw en een beeld van de cultuurgeschiedenis van die tijd.

Printer and publisher Hollandia, established in 1899 and seated in Baarn, was a medium-sized publisher. Since the first half of the twentieth century it has published a varied list that reflects the cultural history of that time. The archive concerns the period 1899-2002, but dates mostly from the period 1980-2002. It is somewhat fragmented, but provides an insight into the organization of a medium-sized publisher in the Netherlands of the 20th century.

Hendrik Jacob Koenen (1809-1874) was letterkundige en politicus. Hij beschikte over een imposant netwerk van contacten in het protestants-christelijke Nederland van het midden van de negentiende eeuw. Daarvan getuigen de meer dan 4000 brieven die de collectie telt. Koenen correspondeerde uitvoerig met de grondlegger van de protestants-christelijke politiek Groen van Prinsterer en met figuren die het gezicht van de beweging het Réveil bepaalden zoals Isaäc da Costa en Willem de Clercq. Een aantal stukken heeft betrekking op Koenens lidmaatschap van de Amsterdamse Gemeenteraad en het Curatorium van het Athenaeum Illustre. In de collectie bevinden zich tevens de dagboeken en manuscripten van de geleerde verhandelingen van Koenen. Deze betreffen voor het merendeel de geschiedenis van Nederland.

Hendrik Jacob Koenen was a politician and a literary man. He had an impressive number of connections in the Dutch Protestant community of the mid-nineteenth century. This is testified by the more than 4,000 letters which are contained in this collection. Koenen corresponded elaborately with the founder of Protestant politics Groen van Prinsterer and with other leading characters in the Réveil, such as Isaäc da Costa and Willem de Clercq. A number of documents relate to Koenen's membership of the city council of Amsterdam and of the board of governors of the Athenaeum Illustre. Besides this, there are also two diaries and some manuscripts of academic treatises he wrote. These are largely about the history of the Netherlands.

De Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst (KNMG) is de beroepsvereniging van Nederlandse artsen. Van meet af aan werd er door bestuur en leden aandacht besteed aan de geschiedenis van de geneeskunst in de Nederlanden. Daartoe werd een grote verzameling historisch materiaal aangelegd, waarvan de uitgebreide bibliotheek het belangrijkste onderdeel is. Er werd verzameld volgens de volgende criteria: uitgaven op het terrein van de geneeskunst en haar hulpwetenschappen, geschreven door een Nederlander en/of gepubliceerd binnen de huidige grenzen van Nederland en de voormalige overzeese gebiedsdelen. Als zodanig is de collectie nagenoeg volledig. Met name onder de uitgaven uit de 15e-18e eeuw zijn vele hoogtepunten, vanuit zowel medisch-historisch als boekhistorisch oogpunt. Op haar verzamelterrein behoort de bibliotheek van de KNMG tot de belangrijkste ter wereld.

The Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst (Royal Dutch Society for advancement of Medicine) is the trade union of the Dutch physicians. From the beginning onwards both board and members highly valued the history of medicine in the Netherlands. Therefore, a large collection of historical material was built, of which the extensive library was the most important part. The material was collected according to the following criteria. In the first place, it had to be published in the field of medicine and its auxiliary sciences. In addition, it had to be written by a Dutchman and/or published within the present boundaries of the Netherlands and overseas territories. As such, the collection is practically complete. It contains many highlights, in particular among the fifteenth to eighteenth century publications. The value of these is large, not only from a medical historical point of view, but also from a book historical point of view. Within the field of medicine the library of the KNMG is one of the most important in the world.

Jan van Krimpen was – internationaal – een van de toonaangevende typografen van zijn generatie. De grafische nalatenschap biedt inzicht in de vele contacten van deze letterontwerper en boekverzorger. Zo is er correspondentie met vakgenoten, met de Engelse zetmachinefabrikant Monotype Corporation (Stanley Morison) en met bevriende literatoren. Van Krimpen had een grote literaire belangstelling en was niet alleen als ontwerper maar ook persoonlijk betrokken bij de totstandkoming van verschillende literaire uitgaven. Verder maken onder meer kalligrafie en (werk)tekeningen voor drukletters deel uit van het archief. Deze nalatenschap maakt onderzoek mogelijk naar Van Krimpens wijze van ontwerpen en naar zijn opvattingen over grafische vormgeving.

Jan van Krimpen was one of the leading Dutch typographers of his time. His legacy as a designer of books and types offers insight into his many contacts. The collection includes correspondence with fellow designers, with the British producer of typesetting machines Monotype Corporation (nowadays Stanley Morison) and with other literary men with whom he was on friendly terms, such as the poets Jan van Nijlen and J.C. Bloem. Van Krimpen was very interested in literature and was involved in the effectuation of several literary publications both professionally as a designer and personally. Besides this, the collection contains calligraphy and working drawings of types. This collection enables research into the way Van Krimpen designed types as well as into his views on graphic design.

De Hongaarse journalist en schrijver Andreas Latzko emigreerde omstreeks 1931 naar Nederland. Hij verwierf internationaal bekendheid met zijn antimilitaristische bundel Menschen im Krieg (1917), die een jaar later in Engelse vertaling verscheen. De nalatenschap van Andreas Latzko omvat zijn literaire en persoonlijke archief. Het bestaat voornamelijk uit manu- en typoscripten voor literair werk. Een groot deel van het archief bevat ook correspondentie, van en naar Latzko en zijn vrouw Stella Latzko-Oroff. Deze nalatenschap maakt onder meer onderzoek mogelijk naar de ontstaansgeschiedenis en de receptie van Latzko's werk, en biedt daarnaast inzicht in zijn relaties met andere (emigranten)schrijvers, onder wie Stefan Zweig en Heinrich Mann.

The Hungarian journalist and writer Andreas Latzko immigrated to the Netherlands around 1931, where he lived until his natural death in 1941. He achieved international fame with his antimilitarist volume Menschen im Krieg, which was published in 1917 and appeared in English in 1918 as Men in war. The collection contains manuscripts of his literary work and correspondence and documentation about his life and work. Among the correspondents are Stefan Zweig and Heinrich Mann. This legacy enables research into the development and reception of Latzko's publications.

Huibertus Johannes Lemkes (1828-1897) was onderwijzer. In 1852 richtte hij in Alphen aan den Rijn op eigen kosten een protestants-christelijke school op. De collectie bevat aan hem gerichte brieven, die vooral betrekking hebben op zijn inspanningen voor het christelijk onderwijs en voor de Vergaderingen van Gelovigen, christelijke gemeentes zonder predikant.

Huibertus Johannes Lemkes (1828-1897) was a teacher. In 1852 he founded a Protestant school in Alphen aan den Rijn, which he also funded himself. The collection contains letters addressed to him, which mainly have to do with his efforts for Christian education and for the Vergaderingen van Gelovigen (Meetings of Believers), religious communities without a reverend.

Tobias Lewenstein werd in 1864 in Paramaribo geboren als zoon van de eerste Surinaamse opperrabbijn. Na het overlijden van zijn vader in datzelfde jaar keerde het gezin terug naar Nederland. Zijn rabbijnentitel behaalde Lewenstein aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium in Amsterdam waarna hij respectievelijk de functie van opperrabbijn in Friesland, Den Haag, Denemarken en Zürich vervulde. Het archief bestaat uit ingekomen brieven gericht aan Tobias Lewenstein in zijn functie van opperrabbijn van Den Haag.

Tobias Lewenstein was born in Paramaribo in 1864, the son of the first Surinamese chief rabbi. Following the death of his father in the same year, the family returned to the Netherlands. After qualifying as a rabbi at the Amsterdam Rabbinical Seminary, Lewenstein successively held the posts of chief rabbi in Friesland, The Hague, Denmark and Zürich. The archive comprises incoming letters addressed to Tobias Lewenstein in his position as chief rabbi of The Hague.

J.G. de Man (1850-1930) was een Nederlandse bioloog die zijn leven wijdde aan de taxonomie van crustaceeën en nematoden. Hij beschreef honderden nieuwe geslachten en soorten in 181 artikelen en monografieën, veelal voorzien van door hem zelf vervaardigde (zeer nauwkeurige) tekeningen. Zijn werk is nog steeds van waarde. Het archief bevat o.a. correspondentie, reisverslagen, overzichten van zijn collecties preparaten, lijsten van beschreven soorten alsmede de originelen van de afbeeldingen in zijn publicaties. Het archief geeft inzicht in zijn manier van werken en op welke exemplaren hij zijn determinaties baseerde.

J.G. de Man (1850-1930) was a Dutch biologist who devoted his life to the taxonomy of crustaceans and nematodes. He described hundreds of new genera and species in 181 articles and monographs, often illustrated with his own (highly accurate) drawings. His work is still important. The archive includes correspondence, travel accounts, listings of his collections of preparations and lists of species described, as well as the originals of images included in his publications. The archive sheds light on his working method and the specimens that provided the basis for his identifications.

De collectie van het Multatuli Genootschap bestaat uit een verzameling manuscripten en drukwerk betreffende de schrijver Multatuli, pseudoniem van Eduard Douwes Dekker (1820-1887). Het Genootschap werd opgericht in 1946 en is een voortzetting van de Vereeniging het Multatuli Museum, opgericht in 1910. De collectie omvat circa 80 manuscripten (waaronder de Max Havelaar), circa 3800 brieven, circa 1400 items beeldmateriaal, gedrukte boeken en documentatie. De collectie geeft een uitstekend beeld van het leven en werk van Multatuli. Er komen nog steeds aanvullingen. Het is een van de grotere auteursarchieven in Nederland.

The collection of the Multatuli Genootschap (Multatuli Society) contains manuscripts and printed material of and about the Dutch writer Multatuli, pseudonym of Eduard Douwes Dekker (1820-1887). The Genootschap started in 1946 and was the successor of the Vereeniging het Multatuli Museum (Society of the Multatuli Museum), founded in 1910. The collection comprises circa 80 manuscripts (among which the Max Havelaar), circa 3800 letters, circa 1400 iconographic items, printed books and documentation. The collection gives a thorough and almost complete impression of Multatuli's life and works. It is one of the larger collections on one author in the Netherlands and is still growing.

De Nederlandsche Evangelisch-Protestantsche Vereeniging (NEPV) bestond van 1854 tot 1948. Het doel van de vereniging was aanvankelijk het terugdringen van de invloed van de Rooms-Katholieke Kerk en het oprukkende ongeloof maar werd later beperkt tot het uitdragen van het Evangelie. De connectie met de protestantse opwekkingsbeweging het Réveil bestond erin dat in het eerste bestuur van de vereniging verscheidene toonaangevende Réveilfiguren zoals Abraham Capadose zitting namen. Het archief bevat stukken betreffende het bestuur en de financiën van de vereniging en de correspondentie met de evangelisten.

The Nederlandsche Evangelisch-Protestantsche Vereeniging (the Dutch Evangelical Protestant Association) existed from 1854 to 1948. At first the NEPV aimed to drive back the influence of the Roman-Catholic Church and the increasing amount of irreligion, but later onwards this was limited to spreading the Gospel. The NEPV was connected to the Protestant revival movement Réveil in the sense that several leading figures of the Réveil, such as Abraham Capadose, were on the first board of directors of the NEPV. The archive consists of material about the board of governors, financial documents and correspondence with the evangelists.

Het doel van de in 1909 opgerichte Amsterdamse afdeling van de Nederlandse Zionistische Studenten Organisatie was het propageren van het zionisme onder joodse studenten. De afdeling organiseerde in dit kader propaganda- en cursusvergaderingen met sprekers. De correspondentie in het archief geeft een goed beeld van de werkzaamheden van de afdeling en de contacten met de andere stedelijke afdelingen en de landelijke organisatie van de NZSO.

The objective of the Amsterdam chapter of the Dutch Zionist Student Organisation (NZSO), which was established in 1909, was to propagate Zionism among Jewish students. To this end, the chapter organised propaganda meetings and courses with speakers. The correspondence in the archive provides a clear picture of the activities of the chapter and its contacts with chapters in other cities, as well as with the national NZSO organisation.

De in juli 1908 opgerichte Nederlandse Zionistische Studenten Organisatie voorzag in de behoefte aan gecentraliseerde propaganda voor het zionisme onder joodse studenten in Nederland. De studentenorganisatie richtte in de verschillende universiteitssteden aparte afdelingen op en organiseerde interacademiale bijeenkomsten, lezingen en kampen. Ook bracht zij het 'Jaarboek van de Nederlandsche Zionistische Studentenorganisatie' en het maandblad 'Hatikwah' uit. Het archief van het bestuur van de NZSO geeft een goed beeld van de werkzaamheden van de organisatie.

Founded in July 1908, the Dutch Zionist Student Organisation (NZSO) fulfilled a need among Jewish students in the Netherlands for centralised propaganda about Zionism. It established separate chapters in the various university cities and organised interuniversity meetings, lectures and camps. The NZSO also published the Yearbook of the Dutch Zionist Student Organisation and Hatikwah, a monthly magazine. The archive of the NZSO board provides a good overview of the organisation's activities.

Mea Nijland-Verwey (1892-1978) was dichter, letterkundige en uitgeefster. Het archief bestaat uit persoonlijke stukken en manuscripten van haar eigen werk, stukken betreffende het beheer van de literaire nalatenschap van haar vader Albert Verwey en de administratie van uitgeverij C.A. Mees, met redactiedossiers en uitgeverscorrespondentie.

Mea Nijland-Verwey (1892-1978) was a poet, woman of letters and publisher. The archive consists of personal documents and manuscripts of her work, documents relating to the management of the literary estate of her father Albert Verwey and the accounts of C.A. Mees publishers, including editorial files and publisher’s correspondence.

A.C. Oudemans was behalve leraar biologie een veelzijdige geleerde. Zijn natuurhistorische studies over de dodo en de zeeslang verwierven grote bekendheid. Verder was hij een bekend en veelvuldig voor determinatie en systematiek geraadpleegde acaroloog (mijtendeskundige).

De collectie A.C. Oudemans bestaat uit twee onderdelen. De dodo-studiën bevatten handschriften ter voorbereiding van zijn boek over dit onderwerp. Tevens is er correspondentie en zijn er vele foto's van dodo-illustraties. Er zijn geen originele tekeningen aanwezig. Het tweede collectieonderdeel bevat correspondentie met 75 instanties en personen, voornamelijk over determinatie en uitwisseling van Acari (mijten).

In addition to being a biology teacher, A.C. Oudemans was a versatile scholar. He acquired a name for himself with his natural-history studies on the dodo and the sea snake. He was also a renowned acarologist (an expert on mites), whose expertise was often called upon when it came to identification and systematics.

The A.C. Oudemans collection is divided into two parts. The dodo studies contain preliminary manuscripts for his book on the subject. This part also includes correspondence and numerous photographs of illustrations of dodos; there are no original drawings. The second part of the collection contains correspondence with 75 institutions and scientists, mainly on identification and exchange of specimens of Acari (mites).

De nalatenschap van de Amsterdamse koopman en verzamelaar Gerardus van Papenbroeck bevat een belangrijk deel van zijn handschriftencollectie (bestaande uit ongeveer zevenhonderd manuscripten en brieven van Pieter Corneliszoon Hooft), het grootste deel van zijn portrettencollectie (49 portretten van geleerde en beroemde mannen) en een schilderij van de ruïnes van Palmyra. De collectie is onderdeel van een van de weinige humanistische verzamelingen die in hun geheel in Nederland behouden zijn gebleven.

This collection consists of nearly 700 manuscripts and letters by the 17th century Dutch writer and historian Pieter Corneliszoon Hooft, originating from the legacy of the Amsterdam trader and collector Gerardus van Papenbroeck (1673-1743). The collection also contains 49 of Van Papenbroeck's portraits of scholars and famous men and a large painting of the ruins of Palmyra, which shows his interest in antiquity. The collection of Van Papenbroeck is one of the few humanistic collections in the Netherlands which are still complete.

De Pekidim en Amarkalim ('officiers en schatbewaarders') vormden een internationale organisatie die tot doel had de fondsenwerving ter ondersteuning van armlastige joden in Palestina te coördineren. De organisatie onderhield nauwe contacten met de leiders van de joodse gemeenschappen in de steden Jeruzalem, Hebron, Safed en Tiberias. Het archief, dat de ingekomen brieven bevat, is een zeer belangrijke bron voor de vroegste geschiedenis van de joodse vestiging in Palestina in de moderne tijd.

The Pekidim and Amarkalim ('Supervisors and Administrators') was an international organisation whose aim was to coordinate fundraising efforts to support poor Jews in Palestine. The organisation maintained close contacts with the leaders of the Jewish communities in the cities of Jerusalem, Hebron, Safed and Tiberias. The archive, which contains the incoming letters, is a very important information source about the earliest history of Jewish settlements in modern-day Palestine.

Het archief van de familie Perk bestaat uit stukken betreffende de dichter Jacques Perk (1859-1881), zijn vader Marie Adrien Perk (1834-1916), zijn tante Christiane Elizabeth (Betsy) Perk (1833-1906) en overige familieleden.

The archive of the Perk family consists of items relating to the poet Jacques Perk (1859-1881), his father Marie Adrien Perk (1834-1916), his aunt Christiane Elizabeth (Betsy) Perk (1833-1906) and other members of the family.