Archief van U.Ph. Boissevain

Ursul Philip Boissevain (1855-1930) werd geboren te Amsterdam in een orthodox-protestants gezin, betrokken bij het zogenaamde Réveil, een internationale opleving van het christelijke denken in de 19e eeuw. Hij studeerde vanaf 1871 letteren aan het Amsterdamse Athenaeum Illustre. Hij was lid van het dispuut U.N.I.C.A. en in 1871 mede-oprichter van het dispuutgezelschap V.A.S.T. (vi ad summa tendimus), gewijd aan de vaderlandse letteren. Van 1874 tot 1878 studeerde Boissevain aan de Leidse universiteit, waarna hij naar Berlijn vertrok om bij de hoogleraar Theodor Mommsen (1817-1903) oude geschiedenis en archeologie te studeren. In 1879 promoveerde hij te Leiden. De hoogleraar Otto Hirschfeld (1843-1922) spoorde hem aan een nieuwe uitgave van de Griekse historieschrijver Cassius Dio (circa 163-235 na Chr.) te verzorgen. De uitgave van diens verspreide en gedeeltelijk fragmentarisch overgeleverde werken over de geschiedenis van het Romeinse rijk, waarbij alle beschikbare codices werden onderzocht, zou Boissevains levenswerk worden. In 1880 vertrok hij voor twee jaar naar Italië voor onderzoek, een bezoek dat in 1902 herhaald zou worden.

Na zijn terugkeer naar Nederland in 1882 werd hij praeceptor (leraar klassieke talen) aan het Erasmiaansch gymnasium te Rotterdam. In 1887 vertrok hij naar Groningen waar hij hoogleraar in de oude geschiedenis werd, vanaf 1889 eveneens in de Romeinse antiquiteiten. Zijn oratie betrof De waarde der epigraphiek voor de oude geschiedenis. Van 1911 tot 1926 was hij hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam, eveneens in de oude geschiedenis en Romeinse antiquiteiten. In zijn oratie behandelde hij het onderwerp 'De historiographie der Oudheid voorheen en thans'. Hij gaf er deels dezelfde colleges als in Groningen.

Zijn werk over Cassius Dio, de Cassii Dionis Cocceiani Historiarvm Romanarvm qvae svpersvnt verscheen in Berlijn in drie delen tussen 1895 en 1901. In 1926 verscheen de bijbehorende, zeer uitgebreide Index historicvs.

Boissevain verzorgde ook een deel van de uitgave van een Vaticaanse codex, de Excerpta historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniti confecta, dat in 1906 verscheen. Daarnaast schreef hij over epigrafiek (leer der op- en inschriften) en antieke numismatiek (munt- en penningkunde). Hij was vanaf 1898 lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, waarvoor hij verscheidene voordrachten hield, zoals 'De dienstplicht der leden van het eerste Attische Zeeverbond' (1900), 'Watervoorziening van het Oude Rome' (1916) en 'Grieksche schenkingsoorkonde uit Zuid-Italië van het jaar 1127-1128' (1930). Veel van Boissevains werk, met name zijn voordrachten, is niet uitgegeven.

Boissevain was een zeer degelijke en zeer nauwkeurige wetenschapper, die nooit afging op bestaande publicaties maar alleen op eigen bronnenstudie vertrouwde.