Collectie I.H. van Eeghen

Isabella Henriëtte van Eeghen werd op 3 februari 1913 in Amsterdam geboren in een vooraanstaand doopsgezind bankiersgezin. Haar ouders waren Christiaan Pieter van Eeghen (1880-1968) en Henriëtte Heldring (1883-1984). Na haar studie geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam was 'mejuffrouw Van Eeghen', zoals ze zich graag liet noemen, van 1941 tot aan haar pensionering in 1978 verbonden aan het Gemeentearchief van Amsterdam (nu Stadsarchief Amsterdam). Sinds 1951 was ze daar adjunct-archivaris.

Hoewel zij ook werd gevraagd voor de functie van archivaris, heeft zij dat nooit willen zijn. Haar hart lag vooral bij het verrichten van onderzoek naar de geschiedenis van Amsterdam. Ze groeide uit tot een markante, opvallend sober levende persoonlijkheid en werd ook wel de 'Miss Marple van de Amsterdamse geschiedschrijving' en de 'koningin van de Amsterdamkunde' genoemd. Met haar werk heeft ze voor lange tijd richting gegeven aan het onderzoek naar de geschiedenis van Amsterdam in brede zin op boekhistorisch, kunsthistorisch, letterkundig en sociaal-economisch gebied. Internationale faam verwierf ze met haar magnum opus, de vijfdelige publicatie De Amsterdamse boekhandel, 1680-1725, die verscheen tussen 1960 en 1978 en uitgroeide tot een standaardwerk. Voor haar werk ontving zij onder meer de Bucheliusprijs (1958), de Menno Herzbergerprijs (1965), de Zilveren Penning van de stad Amsterdam (1971) en de Zilveren Museummedaille van de stad Amsterdam (1988).

In het verlengstuk van haar passie voor de Amsterdamse geschiedenis lagen haar functies in het Genootschap Amstelodamum. Van 1946 tot aan haar dood zat zij in het bestuur en vanaf 1950 tot 1984 was ze redactrice van zowel Amstelodamum. Maandblad voor de kennis van Amsterdam als het Jaarboek van het Genootschap Amstelodamum. Ook was ze bestuurslid van onder meer de Backer Stichting, het Amsterdams Historisch Museum, de Stichting Van Loon, de Historische verzameling van de Universiteit van Amsterdam en de Nederlandsche Leeuw.

'Mejuffrouw Van Eeghen' was ook een verzamelaarster. Zij zette de 'Verzameling Van Eeghen' van haar vader voort, bestaande uit meer dan zeshonderd tekeningen en prenten uit de zeventiende tot de twintigste eeuw over Amsterdam. Ook legde zij een collectie waaiers aan, die ze naliet aan het Koninklijk Oudheidkundig Genootschap. Ze bleef werken tot aan haar dood. Zo lang als het ging kwam ze nog dagelijks op het Gemeentearchief. In de laatste fase van haar leven kreeg zij last van diabetes en raakte ze enigszins verward. Op 26 november 1996 overleed ze ten gevolge van een hersenbloeding in Amsterdam.