Diatheek Kunsthistorisch Instituut

Na de verheffing van Athenaeum Illustre tot Universiteit van Amsterdam in 1877 werd Allard Pierson (1831-1896) de eerste hoogleraar moderne talen en letterkunde, esthetiek en kunstgeschiedenis. In 1896 werd hij opgevolgd door Jan Six (1857-1926), voor het deel esthetiek en kunstgeschiedenis. Na zijn overlijden werd Ferrand Whaley Hudig (1883-1937) aangesteld als hoogleraar, met de leeropdracht Kunstgeschiedenis der Middeleeuwen en van de nieuwere tijd. Hudig pleitte voor de aanleg van een platenkamer en diatheek. Hij kreeg hier ruimte voor toen in 1929 het instituut kon worden ondergebracht in het Museum Willet-Holthuysen. Hudig liet van zijn eerste toelage honderden glasdia's maken bij het Amsterdamse Lichtbeeldeninstituut. Dat konden bestellingen zijn van originele opnames, maar ook opnames van reproducties in de platenkamer of uit boeken; voor het onderwijs was de projectie van groot beeld veel geschikter dan om de kwetsbare reproducties uit de platenkamer rond te laten gaan. In 1933 werd op de zolder van het museum een zaal ingericht voor het vertonen van dia's voor groepen studenten met een kleine lantaarn.

Hudig werd in 1937 opgevolgd door Iohan Quirijn van Regteren Altena (1899-1980), met dezelfde leeropdracht. Hij zorgde voor de aanschaf van een epidiascoop ter vervanging van de kleine lantaarn. Van Regteren Altena pleitte met succes voor een apart budget voor dia's; de gemeente besloot in de kosten bij te dragen. In het midden van de jaren 1960 werd overgestapt op het vervaardigen van kleinbeeldkleurendia's, waarmee de grootbeelddia's geleidelijk aan buiten gebruik raakten.

In 1961-1962 verhuisde het Kunsthistorisch Instituut naar het voormalige woonhuis van W.J.R. Dreesmann aan de Johannes Vermeerstraat 2. Door ruimtegebrek werd later de diatheek verplaatst naar een nabij gelegen pand, de reproductieverzameling verhuisde in 1977 naar het Lambert ten Katehuis aan de Herengracht 330. In 1984 verhuisde de reproductieverzameling weer, nu naar het voormalig Historisch Seminarium aan de Herengracht 286. In 1990, na de renovatie van dat pand, werden zowel de opleiding als de bibliotheek en de diatheek overgebracht.

In 1996 ging de instituutsbibliotheek op in de Letterenbibliotheek, die uitgegroeide tot Bibliotheek Geesteswetenschappen. Er moest kritisch naar ruimte worden gekeken en in 2005 werd besloten de reproductieverzameling niet verder uit te breiden.

In 2015 verhuisde het Kunsthistorisch Instituut opnieuw. Het instituut zelf vertrok naar het Binnengasthuisterrein, de bibliotheek werd ondergebracht in de Universiteitsbibliotheek aan het Singel. Voorafgaand aan de verhuizing werd besloten de reproductiecollectie en diatheek over te dragen aan instellingen waar deze collecties – die niet meer in het onderwijs gebruikt werden – goed beheerd zouden worden.