Algemeene Pharmaceutische Bibliotheek

Toen in 1877 het Athenaeum Illustre te Amsterdam verheven werd tot universiteit, werden onmiddellijk farmacie en toxicologie als zelfstandige wetenschappelijke vakken erkend. In 1878 werd W. Stoeder, praktiserend apotheker, benoemd tot buitengewoon hoogleraar met als leeropdracht artsenijbereidkunde, later ook galenische farmacie (farmacie op basis van natuurlijke grondstoffen) en toxicologie. De Amsterdamse Pharmaceutische Studenten-Vereeniging 'Luctor et Emergo' werd kort daarna opgericht, op 14 maart 1878. Haar doel was de bevordering van de farmacie door het houden van lezingen, aanschaffen van tijdschriften, aanleggen van verzamelingen en behartiging van de studiebelangen van haar leden. Aanvankelijk waren dit gevorderde studenten, maar al snel sloten ook veel jongere studenten zich aan. De vereniging werd van harte ondersteund door Stoeder.

Al bij de oprichting in 1878 werden de grondslagen gelegd voor een farmaceutische bibliotheek, die farmaceuten in geheel Nederland moest dienen. De collectie groeide snel; in 1880 bedroeg het aantal boeken minder dan 100, in 1883 bevatte zij al 600 publicaties, in 1890 circa 1200. Vanwege deze sterke groei werd rond dit jaar door Luctor et Emergo besloten de bibliotheek zelfstandig te maken, onder de naam 'Algemeene Pharmaceutische Bibliotheek'. De bibliotheek stond onder beheer van een raad, bestaande uit minstens vijf personen van invloed op het gebied der farmacie, en een bibliotheekcommissie, de zogeheten Bibliotheek-Commissie der Algemeene Pharmaceutische Bibliotheek, bestaande uit zeven leden. Deze commissie werd samengesteld uit vier leden van Luctor et Emergo (waarvan twee bibliothecarissen) en drie Amsterdamse donateurs. De aanwinsten van de bibliotheek werden betaald uit contributies van begunstigers, vrijwillige giften, opgelegde boetes en een jaarlijkse subsidie van Luctor et Emergo, minstens gelijk aan de contributies. Het Amsterdamse departement van de Nederlandsche Maatschappij ter bevordering der Pharmacie verleende hulp en ondersteuning. Er werden in het gehele land corresponderende leden benoemd om bekendheid te geven aan de bibliotheek.

In 1900 werd in de vergadering van Luctor et Emergo besloten de bibliotheek en de vereniging volledig van elkaar te scheiden. De bibliotheek werd aangeboden aan de Nederlandsche Maatschappij ter bevordering der Pharmacie, een aanbod dat in 1902 werd geaccepteerd.

De Nederlandsche Maatschappij ter bevordering der Pharmacie (NMP) werd opgericht in 1842. Mede door inspanningen van deze Maatschappij kwamen er binnen korte tijd een aparte wet voor de beroepsuitoefening van apothekers en een verplichte universitaire opleiding tot stand. Tot op heden behartigt de – tegenwoordig Koninklijke – Nederlandse Maatschappij ter bevordering der Pharmacie (KNMP), als overkoepelende beroeps- en brancheorganisatie van apothekers, zowel de belangen van haar leden als die van de branche en de farmacie. Ruim negentig procent van alle apothekers in Nederland is lid van de KNMP. De meeste leden werken in de openbare farmacie. Overige leden werken als apotheker in een ziekenhuis, in de industrie of een andere organisatie.